خرمگس

ز سگان کویت ای جان که دهد مرا نشانی
که ندیدم از تو بوئی و گذشت زندگانی
دل من نشان کویت ز جهان بجست عمری
که خبر نبود دل را که تو در میان جانی
ز غمت چو مرغ بسمل شب و روز می‌طپیدم
چو به لب رسید جانم پس ازین دگر تو دانی
به عتاب گفته بودی که برآتشت نشانم
چو مرا بسوخت عشقت چه بر آتشم نشانی
همه بندها گشادی به طریق دلفریبی
همه دست‌ها ببستی به کمال دلستانی
تو چه گنجی آخر ای جان که به کون در نگنجی
تو چه گوهری که در دل شده‌ای بدین نهانی
دو جهان پر از گهر شد ز فروغ تو ولیکن
به تو کی توان رسیدن که تو گنج بی کرانی
همه عاشقان عالم همه مفلسان عاشق
ز تو مانده‌اند حیران که به هیچ می نمانی
چو به سر کشی در آیی همه سروران دین را
ز سر نیازمندی چو قلم به سر دوانی
دل تشنگان عاشق ز غم تو سوخت در بر
چه شود اگر شرابی بر تشنگان رسانی
اگر از پی تو عطار اثر وصال یابد
دو جهان به سر برآرد ز جواهر معانی

عطار
@kharmagaas

"مردی پیش بویزید بسطامی شد، گفت:
- چرا هجرت نکنی و به سفر بیرون نشوی تا خلق را فائده دهی؟
جواب داد:
- دوستم مقیم است؛ به وی مشغولم و به دیگری نمی‌پردازم.
آن مرد گفت:
- آب که دیر ماند در جایگاه خویش بگندد.
بویزید جواب داد:
- دریا باش تا هرگز نگندی"
@kharmagaas
کشف الاسرار - رشیدالدین میبدی

فرهاد قنبری
یک اقلیم و دو ملت

⏪ در ایران پس از مشروطه و به ویژه از دهه چهل و پنجاه شمسی طبقه‌ای در ایران رشد کرد که بر آزادی‌های فردی و لذت‌گرایی و مصرف‌گرایی و تقلید از ظواهر پر زرق و برق غرب تاکید داشت. این طبقه یکی از دلایل تند شدن فضای سیاسی کشور و اقبال اکثریت جامعه به روحانیون و انقلابیون مذهبی بود.(و در چنین فضایی است که کتابی مانند غربزدگی آل احمد که در نقد تقلید از ظواهر غرب است، مورد استقبال عمومی قرار می‌گیرد). ارزش‌هایی این طبقه تجددمآب که عموما فاقد خودآگاهی تاریخی بوده و بدون توجه به فرهنگ و تاریخ و سنت‌های این سرزمین، مدل و الگوی زیستی و سیاسی مشابهی شبیه جوامع غربی را می‌طلبد، در دهه شصت و به واسطه فضای انقلابی و جنگ متوقف شد اما از دهه هفتاد و هشت و نود شمسی با سرعت بیشتری گسترش یافت و به بخش بزرگی از جامعه سرایت کرد. این طبقه امروز بخش بزرگی از جامعه ایران را تشکیل می‌دهد. این طبقه امروز به مانند جوانان غربی لباس می‌پوشد، به فیلم و سریال و موسیقی غربی بیشتر از آثار کلاسیک ادبی کشور علاقمند است، شناختش از بازیگران هالیوود و خوانندگان مشهور پاپ و رپ جهان بیشتر از حافظ و سعدی و فردوسی و.. است، به هیچ منبع اقتداری تن نمی‌دهد، به سنت‌ها بی‌اعتناست، بدون خودآگاهی ساختاری و تاریخی مدام در حال مقایسه خود با همتایان خود در اروپا و آمریکاست و به کلان‌ روایت‌هایی مانند دانش و سنت و ایدئولوژی و وطن و امثالهم تره هم خُرد نمی‌کند.
این طبقه دیگر آن اقلیت فوکولی شمال شهر تهران و اقلیتی بسیار ناچیز در چند کلان شهر نیست و درصد قابل تاملی از شهروندان کشور را شامل می‌شود. این قشر به واسطه تربیت و سبک زندگی جدید به مانند آن نسل‌ انقلابی و جبهه رفته نیست که از حق و جان و رفاه و آسایش خود به خاطر ارزشهای مانند وطن و باور و امثالهم بگذرد. این قشر عموما تحت تاثیر رسانه‌های فارسی‌زبان دشمن ایران است و در صورت فشار داخلی بیشتر، حتی به دشمن موجودیت و کلیت جامعه و وطن خود تبدیل شده و در این راه به هیچ صراطی مستقیم نباشد.

⏪ در سوی دیگر طبقه سنت‌گرا قرار دارد که در یک قرن گذشته از اکثریت به اقلیت تقلیل یافته است. ترمینولوژی این جریان اجتماعی و سیاسی برای امت صدر اسلام و عصر خلافت اسلامی و در بهترین حالت برای ایران ماقبل مشروطه است. عموم این افراد هیچ شناختی از انسان جدید و زیست جهان جدید ندارند، تصورشان از شهروند دیندار قرن بیست و یکمی هنوز آن انسان بی سواد حاشیه نشینی است که پای منبر می نشیند و در پایان «مسئلتن» گفته و سوالی درباره روش درست وضو و طهارت می‌پرسد و یا حمد و قنوتش را می خواند تا حاج آقا غلطهای تلفظی آن را بیان کند، از نقش رسانه در جهان امروز بی‌اطلاعند، علاقه‌مندی‌ها و سرگرمی‌های نسل‌های جدید را به رسمیت نمی‌شناسند، با هنر و ادبیات و موسیقی و سینما بیگانه‌اند، در مورد مرزهای علم جدید چیزی نمی دانند، عموما با فلسفه و نظریات فلسفی و اجتماعی آشنا نیستند و تصور می کنند با گفتن «فروید کافر» و «داروین بی دین» و «مارکس ضدخدا» و امثالهم حسابشان را با اندیشه های جدید تسویه کرده اند و دیگر کسی سراغ اندیشه های آنها را نخواهد گرفت، نگاهشان به دانش آموز و دانشجوی امروزی شبیه نگاه ملاهای قدیم به اکابر و مکتب خانه هاست که همه اختلاف نظرها با یک چوب تر قابل رفع و رجوع است، در یک فضای آکواریومی و به دور از واقعیات اجتماعی زندگی می کنند و تصور می کنند انسان ایران قرن بیست و یکمی هنوز همان رعیت اهل قاجار است که با چند عتاب و دستور و توبیخ از مسیر گناه و اشتباه برگشته و به راه راست هدایت شود.

⏪ در جامعه امروز ایران این دو قشر در مقابل هم قرار گرفته‌اند.طبقه شبه‌مدرن به واسطه تقلید از مظاهر تمدن مدرن و عدم فهم درست مبانی فکری و فلسفی مدرنیته، به دشمن سنت و تاریخ و میراث فکری و فرهنگی خود تبدیل شده و چون فاقد مبانی فکری و اندیشگانی است توان برقراری ارتباط با «دیگری» را ندارد و در بسیاری موارد به زامبی و توجیه‌گر بی‌چون و چرای امپریالیسم و جنایت غرب و اسرائیل و دشمن کینه‌توز هر چیز خودی بدل شده است. در مقابل طیف سنت‌گرا که خود را نماینده ارزشهای تاریخی و دینی معرفی می‌کند چون درک صحیحی از «سنت» ندارند و توان فهم این واقعیت که سنت اگر توان برقراری ارتباط با زیست جهان ایرانی امروزی را نداشته باشد، به چیزی بی روح و بی معنی که مدام توسط این و آن به سخره گرفته خواهد شد، را ندارند و در جهان فروبسته و دُن‌کیشوتی خود مشغول مبارزه با آسیاب‌های چوبی‌ است.
این دو طیف درست است که در یک جغرافیا و در همسایگی هم زندگی می‌کنند اما چون هر دو از یک بحران (بحران اندیشه و مفاهیم) رنج می‌برند، هزاران کیلومتر از هم فاصله داشته و در هوا و اتمسفر کاملا متفاوت و متضادی تنفس می‌کنند.
@kharmagaas

فرهاد قنبری
تجزیه طلبی و حق حاکمیت

صادق زیباکلام:
«اگر پنجاه درصد به علاوه یک در منطقه‌ای خواهان جدایی از کشور باشد آن حق را باید به رسمیت شناخت!»

⏪ یکی از بزرگترین خیانت‌هایی که در حق نسل ما صورت گرفت، معرفی امثال زیباکلام به نام استاد و اندیشمند و متفکر بود. امثال زیباکلام و بسیاری از این نام‌های ریز و درشت، سال‌های سال در دانشگاه‌ها و رسانه‌های مختلف با روح و روان جوانانی که برای فهم بهتر جهان به مطالعه فلسفه و سیاست روی آورده بودند بازی کردند. آنها گفتند و نوشتند که هر چه نکبت و بدبختی در جهان هست زیر سر ماست، گفتند که اسرائیل تنها دموکراسی خاورمیانه است، گفتند مقصر حمله صدام، ایران بود، گفتند مقصر چهل سال فشار اقتصادی و تحریم و فروش تسلیحات نظامی به عراق و هر کنش ضدایرانی از سوی غرب، خود ایران بود، گفتند نوروز و یلدا و هر آیین ملی نژادپرستی است، گفتند وطن‌دوستی نژادپرستی است و گفتند و گفتند تا تجزیه‌طلبی و وطن‌فروشی را به نوعی کنشگری طبیعی تبدیل کردند.

⏪ حال بیایم به این گزاره سراسر احمقانه و ضدملی و خطرناک ایشان درباره تجزیه‌طلبی بپردازیم. بیایم یک فرض محال را در نظر بگیریم و آن اینکه مثلا صدرصد ساکنان یک شهر یا استان یا یک منطقه از کشور برای خود هویت دیگری جعل کرده و خواهان جدا شدن از ایران باشند.
برای مثال امروز تمام ساکنان استان قم یا شهر شیراز و تهران و...، در یک همه پرسی اعلام کنند که خود را اصالتا عربستانی یا مغولستانی و افغان می‌دانند، آیا حق جدایی از ایران را دارند؟ و آیا قم و شیراز و تهران چیزی جز ساکنان امروز آن دو شهر نیستند؟

در این زمینه باید توجه داشته باشیم که تصمیم کل ساکنان یک منطقه برای جدایی، حقی برای حاکمیت سرزمینی ایجاد نمی‌کند و یک منطقه یا شهر چیزی بسیار فراتر از نظر ساکنان فعلی آن منطقه است. (همانگونه که اگر یک اولترا میلیاردر تمام زمین‌ها و خانه‌های شهر قم و تهران را از ساکنان آنجا خریداری نماید، حق اعلام استقلال و جدایی از ایران را نخواهد داشت، چرا که حق حاکمیت این شهر و تاریخ و هویت و...، آن را نخریده است)

⏪ باید به این جماعت به غایت جاهل (وشیفته جلب توجه تروریست‌های تجزیه‌طلب) که در جایگاه استاد و تحلیلگر مشغول تیشه زدن به ریشه این سرزمین هستند خاطرنشان کرد که هر خطه از ایران سوا از نظر ساکنان امروز آن بخشی از حاکمیت و تمامیت ارضی ایران است و تاریخ و هویتی بسیار فراتر از تصمیم و نظر ساکنان امروز آن شهر و منطقه دارد و طبیعتا هر کسی که تصور می‌کند ایرانی نیست باید بار و بندیل خود را بسته و به سرزمینی که تصور می‌کند به آن تعلق دارد مهاجرت نماید.
باید به ایشان و امثال ایشان خاطرنشان کرد که شخص تجزیه‌طلب یا توجیه کننده چنین نگاه خطرناک و جاهلانه‌ای در صورت هرگونه تحرک بر علیه تمامیت ارضی کشور باید در چشم یک عنصر بیگانه و جاسوس نگریسته شده و با او نه به مثابه یک شهروند معترض یا روشنفکر بلکه عنصری بیگانه و ضدامنیت ملی برخورد گردد.
@kharmagaas