سینههای سوخته و لباسهای دوخته؛ روایت کارگران محروم از حقوق قانونی که رخت و کفشمان را میدوزند🔺نه وزارت کار از تعداد این کارگران باخبر است و نه بازرس و ماموری سراغ از حضورشان میگیرد و نه محکمهای برای پس گرفتن حقشان دارند. این کارگران پر از ترساند. ترس از اینکه با کوچکترین اشتباه که ممکن است واقعا «اشتباه» هم نباشد ولی رفتاری یا حرفی است که به مذاق حساس کارفرما خوش نیامده، همین مجرای نازک تامین نان را هم ازدست بدهند.
🔺نزدیک به باغ سپهسالار و بازار بزرگ کفش، دهها کارگاه زیرزمینی کفاشی است. کارگاههای کفاشی، پنهانیتر از تولیدیهای غیررسمی پوشاک کار میکنند چون اصولا تا به حال هیچ بازرسی گذرش به این کوچهها نیفتاده که سراغی از این کارگاهها بگیرد، صاحبانش هم بدون هیچ ترسی، روز را به شب و نیمه شب و بامداد گره میزنند.
🔺 در کارگاه زیرزمینی کفاشی، مزد کارگران به ازای سریدوزی تعیین میشود و مثلا یک کارفرما، بابت دوخت هر جفت کفش یا هزار متر برشکاری چرم، ۵۰ هزار تومان اجرت میدهد. کارگری که نتواند در ساعات معمول روز این تناسب را رعایت کند، باید تا نیمه شب و تا بامداد کار کند./اقتصادانلاین
✔️
@khabarforieh