کانون تی‌آتر دانشگاه شیراز


Channel's geo and language: Iran, Persian
Category: not specified


تئاتر یکی از هنرهای هفتگانه است 
و آن را در کنار دیگر هنرها چون
موسیقی، نقاشی، نویسندگی، مجسمه‌سازی، شعر،
و " سینما "  قرار داده اند.

دبیر :
@SAjalalnezhadRA
اینستاگرام :
Instagram.com/kanoontiyatr_shu

Related channels

Channel's geo and language
Iran, Persian
Category
not specified
Statistics
Posts filter


تیارت8.pdf
21.3Mb
💣💥نشریه‌ی تیارت منتشر شد

🔴 هشتمین شماره از فصلنامه هنری تیارت

🔵 به مدیرمسئولی و سردبیری: فاطمه جلال‌نژاد




تیارت شماره 7.pdf
15.8Mb
💣💥نشریه‌ی تیارت منتشر شد

🔴 هفتمین شماره از فصلنامه فرهنگی هنری تیارت

🔵 به مدیرمسئولی و سردبیری: فاطمه جلال‌نژاد


کانون های تئاتر و خبر‌و‌رسانه دانشگاه شیراز برگزار می‌کنند:
✅وبینار بررسی اثر نمایش و اجرای قصه گویی نمایشی در روند رشد کودکان
🔴با حضور دکتر فریبا خوشبخت
⚪زمان: دوشنبه ۲۵ اسفند۹۹ ساعت ۱۷
🔵لینک برگزاری در برنامه ادوب کانکت:
http://vroom.shirazu.ac.ir/farhangi5


معرفی کتاب📚

📖تاریخ های تئاتر

✒نویسندگان: زاریلی، مک کوناچی، ویلیامز، سورگنفرای

✏مترجم: مهدی نصراله زاده

📚انتشارات: بیدگل

#کتاب_بخوانیم


🔴ضمن بزرگداشت و یادبود روز دانشجو
کانون های تئاتر، خبر و رسانه، ادبی و فیلم و عکس برگزار می‌کنند :

💣💥مسابقه نقد و طنز دانشجویی💥💣

✉آثار خود را در قالب پوستر، داستان، استندآپ، مونولوگ، خاطره، کلیپ، کاریکاتور، عکس، شعر، دکلمه و...

📬به شماره ۰۹۳۹۱۴۵۲۱۰۰ در whatsapp یا telegram ارسال فرمائید.

❌مهلت ارسال آثار تا ۱۶ آذر ۱۳۹۹


کانون تئاتر دانشگاه شیراز برگزار می‌کند🎭

📝 کارگاه نمایشنامه نویسی
📍مدرس: امیر بهبودنیا
⏳مدت زمان کارگاه: ۸ جلسه
💻بصورت آنلاین و در فضای Adobe connect

💵هزینه‌ی ثبت نام:
دانشجویان دانشگاه شیراز: ۵۰ هزار تومان
سایرین: ۷۰ هزار تومان

برای ثبت نام به شماره واتساپ 09391452100 پیام دهید.

❌ظرفیت محدود است❌


🎭 کانون تئاتر دانشگاه شیراز از علاقه‌مندان به حوزه نشریه و تئاتر دعوت به عمل می‌آورد.

علاقه مندان در زمینه:
🎭تئاتر
✏نگارش
🖌گرافیک
📄صفحه آرایی
📸عکاسی
🎤گزارشگری
و سایر زمینه های مرتبط

🔴برای همکاری و کسب اطلاعات بیشتر به آدرس های زیر مراجعه فرمائید:

Instagram: kanoontiyatr_shu & 1torbati

Telegram: SAjalalnezhadRA

Whatsapp: 09391452100


حسن مقدم
بخش دوم
این نمایشنامه بارها بر روی صحنه رفت و توسط علی حاتمی نیز فیلمی از روی آن به همین نام ساخته شد.
انجمن ایران جوان موفق به چاپ روزنامه ای به نام "انجمن" شد که بیشتر نگارش مطالب به عهده حسن مقدم بود و وی بسیاری از نمایشنامه ها و مقالاتش را با نام مستعار در آن به چاپ می‌رساند.
مقدم در نمایشنامه "جعفر خان از فرنگ آمده" که مورد استقبال فراوان مردم و منتقدان قرار گرفت، درباره ی خصوصیات خانواده ایرانی به تمام سخن گفته، هم از جوانب مثبت و هم منفی.
سبک تئاتر مقدم تلفیقی است از تئاتر اروپایی و تخت حوضی ایرانی، چرا که در اکثر لحظات این نمایشنامه، مسائل فرعی را به عهده ذوق و بداهه‌گویی بازیگران سپرده
مقدم برای بار دوم ایران را به مقصد استانبول ترک می‌کند و آن‌جا در سفارت ایران مشغول به کار می‌شود و تا پایان عمر در خدمت وزارت خارجه ایران می‌ماند
وی در ۲۸سالگی در آسایشگاهی در لیزن سوئیس در گذشت و در گورستانی در همان‌جا به خاک سپرده می‌شود.
علاقه‌مندان بهتر و بیشتر درباره ایشان مطالعه کنند
پیشنهاد:
پژوهشگران معاصر ایران از هوشنگ اتحاد
از صبا تا نیما از یحیی آرین پور
صد سال داستان نویسی ایران از حسن میرعابدینی


حسن مقدم:
بخش اول
حسن مقدم یکی از چهره های ماندگار در ادبیات و هنر نمایشنامه نویسی ایران است. وی متولد بهمن ماه ۱۲۷۷ خورشیدی در تهران است.
در ۶سالگی بدلیل شغل پدرش که وزیرمختار بود به سوئیس مهاجرت کرد و ۱۱ سال در لوزان تحصیل کرد سپس وارد دانشگاه شد و در رشته علوم‌اجتماعی و ادبیات لیسانس گرفت.
در سال های دانشجویی مقالاتی در روزنامه های اروپا به چاپ رساند و به عضویت انجمن ادبی برلتر درآمد و در همان جا بود که با بسیاری از هنرمندان و نویسندگان نامدار زمان خود آشنا شد و با بعضی از آنها همکاری کرد مثل استراوینسکی آهنگساز معروف روس، راموز نویسنده فرانسوی زبان سوئیسی، آندره‌ژید نویسنده فرانسوی، رومن رولان و...
بازی در چند نمایش دوران دانشجویی باعث علاقه شدید وی به هنر نمایش شد.
مقدم بعد از پایان تحصیلاتش در سال ۱۲۹۷ به ایران بازگشت و زمانیکه ایران را درگیر فقر و استبداد اواخر دوران قاجار دید تصمیم گرفت تا سهمی در اصلاح امور ایران داشته باشد. وی وارد انجمن ایران جوان شد و سخنرانی های متعددی درمورد تئاتر و تاثیر آن ایراد کرد.
مقدم در سال ۱۳۰۰، نمایشنامه معروف خود به نام "جعفر خان از فرنگ آمده" را نوشت‌.


میرزا آقا تبریزی
بخش سوم
وی رساله اخلاقیه را نیز که مهمترین سند درباره خود ایشان است را نگاشته که شامل چند داستان و واقعه تاریخی و یک نمایشنامه بلند و چند تمثیل کوتاه که به صورت سوال و جواب تدوین شده است.
امید است که عزیزان علاقه‌مند بهتر و بیشتر در این باره مطالعه کنند.
کانون تئاتر دانشگاه شیراز برای شناخت بیشتر میرزا آقا تبریزی منابع زیر را پیشنهاد می‌دهد:
نمایشنامه نویسان ایران ۱( میرزا فتحعلی آخوندزاده تا بهرام بیضایی) اثر منصور خلج
زایش درام ایرانی (گفتمان روشنفکری در عصر قاجار و رویکرد میرزاآقا تبریزی در تلفیق نمایش ایرانی و تئاتر غربی) اثر خشایار مصطفوی
تاریخ تئاتر در ایران اثر ویلم فلور


میرزا آقا تبریزی
بخش دوم
این سه نمایشنامه بر اساس نسخه ای که به وزیر مختار آلمان در تهران تعلق داشت درسال ۱۳۰۰ ش با عنوان " مجموعه مشتمل بر سه قطعه تیاتر منسوب به میرزا ملکم خان ناظم الدوله" در برلین به چاپ رسید در سال۱۳۳۴ شمسی ابراهیموف پژوهشگر آذر بایجان شوروی با انتشار اسناد و نامه های میرزا فتحعلی آخوند زاده و کشف دو نمایشنامه دیگر از میرزا آقا به خط خود ایشان این ابهام را از میان برد و معلوم کرد این نمایشنامه ها مربوط به میرزا آقاست و میرزا ملکم خان در آن هیچ نقشی ندارد.
عقیده بر این است که میرزا آقا از نظریه تلفیق که گفتمان غالب روشنفکران در دوره قاجار است بهره برده یعنی از دو منبع مستقل تئاتر غربی و نمایش ایرانی استفاده کرده. او از بخشی از نمایش های ایرانی بهره گرفته که حامل فکر جدید و نشانگر انسان جدید بودند مثل بقال بازی و تخت حوضی، نقالی و خیمه شب بازی.
از ایشان پنج نمایشنامه باقی مانده. وی در نمایشنامه هایش ظلم و بیداد زمان و مسائل سیاسی و اجتماعی را به طنز بیان میکرد.


میرزا آقا تبریزی
بخش اول
میرزاآقاتبریزی که در زمان قاجار زندگی میکرد، اولین نویسنده ای است که به زبان فارسی نمایشنامه نوشته است. تبریزی را خالق کمدی سیاه لقب دادند.
درباره زندگی وی اطلاعات چندانی در دسترس نیست، منبع اصلی دانسته ها به نامه های او به میرزا فتحعلی آخوند زاده برمیگردد.
در نامه ای به ایشان اینگونه خود را معرفی کردند. این بنده نامم میرزا آقا است و اهل تبریز هستم، از طفولیت به آموختن زبان فارسی و روسی پرداختم و فرانسه را به قدری که در نوشتن و ترجمه و تکلم رفع احتیاج شود تحصیل کردم و از زبان روسی نیز قدری بهره دارم.
بعد از خدمات چند ساله در معلم خانه پادشاهی دارالفنون و ماموریت بغداد و استامبول، قریب ۷ سال است که به اذن اولیای دولت در سفارت دولت فخیمه فرانسه مقیم تهران منشی اول هستم.
با آغاز دوران مشروطیت، میرزا آقا موفق شد در میان سال های ۱۳۲۴-۱۳۲۶ قمری در مطبعه دولتی نمایشنامه ای را بدون ذکر نام نویسنده به نام"طریقت حکومت زمان خان" به چاپ برساند‌. کمی بعد نمایشنامه های "سرگذشت اشرف خان" و "حکایت کربلا رفتن شاه قلی میرزا" این بار هم بدون ذکر نام نویسنده در پاورقی روزنامه اتحاد چاپ تبریز منتشر شدند‌.


میرزا فتحعلی آخوندزاده:
قسمت دوم
هرچند او در نمایشنامه‌هایش به مسئله آزادی و مشکلات زنان می‌پردازد، راه حلی برای نجات آنان ارائه نمی‌کند. تمایل به روشنگری، هجو سنت و ستایش جلوه‌های تجدد از مضامین اصلی نمایشنامه‌های او بود.
آخوندزاده اولین سازندهٔ قالب‌های امروزی نمایش در مشرق زمین است.
پ.ن: امیدواریم که شما بهتر و بیشتر راجع به ایشان بخوانید و بدانید🙏
منابعی که کانون تئاتر دانشگاه شیراز برای شناخت بیشتر و بهتر میرزا فتحعلی آخوندزاده و تئاتر آن زمان معرفی می‌کند:
فصل آخر کتاب "تاریخ تئاتر در ایران" اثر ویلم فلور
کتاب "نمایشنامه نویسان ایران" اثر منصور خلج
کتاب "زایش درام ایرانی" اثر خشایار مصطفوی


میرزا فتحعلی آخوندزاده:
قسمت اول
وی بنیان‌گذار ادبیات نو در ایران و نخستین نمایشنامه نویس ایرانی است.
آخوندزاده در دوره قاجار و در سال ۱۲۵۷ خورشیدی در شهر نوخه به دنیا آمد و در بیست و سه سالگی به عنوان مترجم فرماندار گرجستان به این دیار مهاجرت کرد و در زمان ورودش به تفلیس با تئاتر های گرجستان آشنا شد.
و از آن پس بود که دست به کار نمایشنامه زد.
اثر مهم آخوندزاده که سبب شهرت وی در ادبیات نمایشی شد، کتاب "تمثیلات" است که حاوی شش نمایشنامه و یک داستان است.
آخوندزاده از جمله نمایشنامه نویسان اجتماعی و انتقادی بود و می‌توان وی را از اولین ادیبان و نقادان به شیوه ی علمی دانست، همچنین می‌توان از او به عنوان آغازگر اساس نقد نظام‌مند در ایران یاد کرد.
اغلب آثار وی به زبان ترکی آذربایجانی است که البته برخی از آن‌ها به زبان فارسی و روسی نیز ترجمه شده اند.
نمایشنامه ی "تمثیلات" وی نیز به نقد اخلاق و عادات مردم قفقاز و آذربایجان می‌پردازد که در آن زمان شیوه نوینی برای نوشتن محسوب می‌شد.
میرزا فتحعلی آخوندزاده را می‌توان جزو نخستین کسانی دانست که به موضوع زن و مشکلات زنان ایرانی در آثارش می‌پردازد.


❌مواردی که ذکر شد فقط تیتروار بود تا شما اندکی با این سبک ها آشنا شوید و گرنه هر کدام از این سبک ها خود چند صد مقاله میطلبد … مثلا سبک سمبولیسم … یک کتاب دو جلدی چند صد صفحه ای دارد و همین طور سایر سبک ها
امید است که آشنایی اندک شما با این سبک ها … وادارتان سازد تا در هر مورد به مطالعه پرداخته و به دانش خود بیافزائید🙏


سورئالیسم (Surrealism)
جنبش ادبی وهنری دهه های ۲۰ و ۳۰ سده بیستم در اروپا. هنرمندان این جنبش فرم را به عنوان کار خودانگیخته ذهنی ناب مطرح می کردهد که با ابزاری چون کلام ، نوشته و جز این جریان واقعی اندیشه را بیان می کند. لذا بیان اندیشه بی حضور نظارت عقلی وفارغ از تمام زیبایی شناسی یا شگفتی اخلاقی صورت می گیرد. از این جهت سورئالیست ها شباهت هایی با رومانتیست ها داشتند. با این تفاوت که سورئالیست ها حیطه و اختیار هنرمند را فراتر از حدود رومانتیسم بردند. هدف آنها کشف منظم و مدام حیطه ها و حوزه های غیر عقلانی بود. و اساس کار آن اندیشه ی ضمیر ناخودآگاه و کیفیات وهمی و رویا گونه و تداعی آزادمعانی بود. و از این رو به خلاقیت هنری جنبه ی خودانگیخته دادند. در نمایش سورئالیستی ، یا شاهد رویاها و تصورات غریب او هستیم. جنبش سورئالیسم دوام چندانی نیاورد و با ظهور فاشیسم در اروپا قدرت آن کم فروغ شد


سمبولیسم (Symbolim)
اولین انحراف از رئالیسم محسوب می شود. ایبسن که خود از جرگه رئالیست ها بود، به تدریج در آخرین آثار خود به سمت سمبولیسم یا نمادگرایی گرایش یافت. هنرمندان سمبولیست معتقد بودند که تئاتر رئالیستی بر ماوراءالطبیعه چشم پوشیده و لذا نگرشی یک بعدی از انسان به دست می دهد. در نظر اینا واقعیت عینی خارجی چیز بی اهمیتی بود و واقعیت حقیقی تر و نابتر در چیزهای درونی، ذهنی و مرموز نهفته بود. ولی چنین واقعیتی را نمی توان مستقیما از راه گفتار عمل و صحنه پردازی ارائه داد، بلکه باید با استفاده از نماد، استعاره و اسطوره به آن اشاره کرد. هدف آنها برانگیختن احسا برای درک غیرمستقیم واقعیت بود. به گمان آنها هرچقدر نماد را کمتر بتوان با عبارات خاص تعریف کرد، موثرتر خواهد بود. این جنبش که در ربع آخر سده ی نوزدهم پدیدار شد، بیش از همه در آثار نمایشی موریس مترلینگ تجلی یافت. همچون نمایشنامه های “شاهدخت مادلن”،”مزاحم”، “کوران”،”اندرون خانه“.
 


رئالیسم (Realism)
هنرمندان رئالیست می کوشند تا زندگی را آن چنان که در واقع هست نمایش دهند. ساختمان نمایشنامه های رئالیستی بر قوانین طبیعت و جامعه استوار است و پدبده های روانی انسان را در پرتو موقعیت محیطی و ویژگی های فردی می جوید. هنرمند رئالیست اجتماع را چون موجودی زنده و پویا می نگرد و انسان را نیز نه از جنبه ی زیست شناسانه بل انسان تاریخی و اجتماعی می داند و به جستجوی آن چیزهایی است که زیر لایه های زندگی پنهان هستند. از هنریک ایبسن به عنوان پیشرو و نمایشنامه نویسان رئالیست نام می برند. از دیگر نمایشنامه نویسان می توان به ماکسیم گورکی،آنتوان چخوف،تنسی ویلیامز، و آرتور میلر اشاره کرد.
 


رومانتیسم (Romanticism)
این جنبش که در اواخر سده ی هجدهم شکل گرفت، هموازه تأکید داشت که احساسات و تجارب ذهنی شخصی، واقعی تر و مهم تر از چیزهای منطقی و عقلانی است. رومانتیسم در واقع گریز از قاعده های کلاسیسم است. رومانتیکها طبیعت را نه آن گونه که هست، بل آن گونه که آرزو می کردند، به صف در می آوردند. اولین نمود رومانتیسم در نمایش به جنبش “شوروش و کوشش” در آلمان مربوط می شود که با نمایشنامه های اولیه ی شیلر و گوته شکل گرفت. سپس این سبک در انگلستان با نمایشنامه های کیتس ،شلی و لرد بایرون تداوم یافت. البته بسیاری بر این عقیده اند که عمر این جنبش هنوز به سر نیامده و هنوز آثار زیادی را می توان سراغ گرفت که متأثر از این سبک هستند.
 

20 last posts shown.

432

subscribers
Channel statistics