از الگوی بازدارندگی نظامی میتوان برای بازدارندگی اقتصادی و رفع تحریم استفاده کرد.
اگر اسراییل با تمام قوا ایران را نزد نه بخاطر اینکه امکانات نظامیاش را نداشت یا اگر نداشت نمیتوانست از آمریکا بگیرد یا لزوما از امکانات نظامی و پدافندی خارقالعاده ایران ترسید، بلکه یک دلیل قطعی دیگر داشت؛ اگر گفتید چه دلیلی؟
بله! بازدارندگی…
ایجاد بازدارندگی قوی توسط ایران در عملیات وعده صادق یک و دو باعث شد که اسراییل علیرغم اشتیاق زیادش برای تهاجم کشنده به ایران و زدن سر اختاپوسی که در چنگالهای آن گیر افتاده به یک حمله نمایشی اکتفا کند.
بازدارندگی را «اینجا» تعریف کردیم و گفتیم که چرا به کشوری که بازدارندگیاش فعال باشد نمیتوان حمله تمام عیار نظامی کرد حتی اگر آن کشور از نظر امکانات نظامی در رده پایینتری از کشور مهاجم باشد.
این نکته نشان داد آن عدهای که بعد از حمله موشکی ایران، داد و فغان سر دادند که:
«ای وای بر ما! دیدید چه خبطی کردیم و بهانه به نتانیاهو دادیم…» چقدر احمقانه فکر میکردند. «اینجا»
اگر به شیوه شخصیتهایی همچون ظریف که مدام با ترساندن مقامات از تله تنش، عمل میشد و کشور در مقابل خدشه به بازدارندگیاش منفعلانه عمل میکرد، چه اتفاقی میافتاد؟
پاسخ روشن است: نتانیاهو هم بهانه را برای حمله میتراشید و هم چنان حملهای میکرد که ایران را درس عبرت تاریخ کند همانطور که در دوران وزارت خارجه ظریف، چنان تحریم کردند که درس عبرت تاریخ شد.
ما برای بازدارندگی، بیشتر از آنکه به بازوی ستبر نیاز داشته باشیم به اراده مقاومت و عزت نفس نیاز داریم. کسی که در مقابل خصم سر خم نکند و همه تواناش را برای مقاومت در برابر اقدام خصمانه بکار بگیرد صاحب بازدارندگی میشود حتی اگر خسارت و تلفات بیشتری بدهد و در جنگ شکست بخورد زیرا همانطور که قبلا گفتیم «اینجا» بازدارندگی با پیروزی به دست نمیآید بلکه با مقاومت به دست میآید.
اینکه آمریکا هم اسراییل را از حمله به زیرساختهای انرژی پرهیز میداد و حتی خودش از ورود به جنگ حذر میکرد هم بخاطر بازدارندگی بود نه بخاطر لابی و لبخند ظریف و کری.
این بازدارندگی را میتوان در عرصه اقتصادی هم احیا کرد تا دیگر کشور قابل تحریم نباشد؛
برای این کار باید بوروکراتهای سستعنصری همچون نیلی و طیبنیا و همتی که گفتمان حقارتبار برجامی و لبخند خارجی را تنها راهکار اصلاحات اقتصادی میدانند دور انداخت و میدان را برای نسل جوانتری که سالها پشت این فرومایگان بیهنر، پیر شدهاند و فرصت نیافتهاند باز کرد.
اگر اسراییل با تمام قوا ایران را نزد نه بخاطر اینکه امکانات نظامیاش را نداشت یا اگر نداشت نمیتوانست از آمریکا بگیرد یا لزوما از امکانات نظامی و پدافندی خارقالعاده ایران ترسید، بلکه یک دلیل قطعی دیگر داشت؛ اگر گفتید چه دلیلی؟
بله! بازدارندگی…
ایجاد بازدارندگی قوی توسط ایران در عملیات وعده صادق یک و دو باعث شد که اسراییل علیرغم اشتیاق زیادش برای تهاجم کشنده به ایران و زدن سر اختاپوسی که در چنگالهای آن گیر افتاده به یک حمله نمایشی اکتفا کند.
بازدارندگی را «اینجا» تعریف کردیم و گفتیم که چرا به کشوری که بازدارندگیاش فعال باشد نمیتوان حمله تمام عیار نظامی کرد حتی اگر آن کشور از نظر امکانات نظامی در رده پایینتری از کشور مهاجم باشد.
این نکته نشان داد آن عدهای که بعد از حمله موشکی ایران، داد و فغان سر دادند که:
«ای وای بر ما! دیدید چه خبطی کردیم و بهانه به نتانیاهو دادیم…» چقدر احمقانه فکر میکردند. «اینجا»
اگر به شیوه شخصیتهایی همچون ظریف که مدام با ترساندن مقامات از تله تنش، عمل میشد و کشور در مقابل خدشه به بازدارندگیاش منفعلانه عمل میکرد، چه اتفاقی میافتاد؟
پاسخ روشن است: نتانیاهو هم بهانه را برای حمله میتراشید و هم چنان حملهای میکرد که ایران را درس عبرت تاریخ کند همانطور که در دوران وزارت خارجه ظریف، چنان تحریم کردند که درس عبرت تاریخ شد.
ما برای بازدارندگی، بیشتر از آنکه به بازوی ستبر نیاز داشته باشیم به اراده مقاومت و عزت نفس نیاز داریم. کسی که در مقابل خصم سر خم نکند و همه تواناش را برای مقاومت در برابر اقدام خصمانه بکار بگیرد صاحب بازدارندگی میشود حتی اگر خسارت و تلفات بیشتری بدهد و در جنگ شکست بخورد زیرا همانطور که قبلا گفتیم «اینجا» بازدارندگی با پیروزی به دست نمیآید بلکه با مقاومت به دست میآید.
اینکه آمریکا هم اسراییل را از حمله به زیرساختهای انرژی پرهیز میداد و حتی خودش از ورود به جنگ حذر میکرد هم بخاطر بازدارندگی بود نه بخاطر لابی و لبخند ظریف و کری.
این بازدارندگی را میتوان در عرصه اقتصادی هم احیا کرد تا دیگر کشور قابل تحریم نباشد؛
برای این کار باید بوروکراتهای سستعنصری همچون نیلی و طیبنیا و همتی که گفتمان حقارتبار برجامی و لبخند خارجی را تنها راهکار اصلاحات اقتصادی میدانند دور انداخت و میدان را برای نسل جوانتری که سالها پشت این فرومایگان بیهنر، پیر شدهاند و فرصت نیافتهاند باز کرد.