کفش‌های آهنی

نگاه سوگیرانه اکو ایران به داستان شکایت تپسی از اسنپ؛

شورای رقابت، نهادی برای تبدیل رقابت آزاد به رفاقت مافیایی؛

تبدیل شدن علم اقتصاد در ایران به ابزار توجیه دزدی و باج‌گیری و سنگ‌اندازی؛

هر بار که یک اصلاح‌طلب ریاکارانه از عدم سرمایه‌گذاری در کشور و فرار سرمایه حرف زد این «ویدیو» از رسانه اصلاح‌طلب اکوایران را نشان بدهید تا یادش بیاید لاشخورهای رسانه‌ای و سیاسی و امنیتی همفکرش چگونه کسب و کارهای سود ده را به زمین زدند.

در این «ویدیو» رسانه اکوایران از «شکایت تپسی» به شورای رقابت حمایت کرده (آن هم با این ادا اطوارهای لوس و چندش مجری) و با استناد به اینکه اسنپ تخفیف زیادی در کمیسیون قائل شده یا امتیاز بیشتری به رستوران‌های با قرارداد مونوپل داده، انگ انحصار به آن زده است.

در حالی که تپسی می‌توانست بجای شکایت و پول دادن به رسانه‌ها برای شانتاژ، از خلاقیت‌اش بهره بگیرد و تحفیف بیشتر بدهد یا از اجحاف شرکت رقیب به رستوران‌ها بخاطر قرارداد مونوپل کمال استفاده را برای کشاندن‌شان به سمت خود ببرد و سایر خلاقیت‌ها و تلاش‌هایی که رقابت را معنا می‌کند.

منتها وقتی نهادی مثل شورای رقابت وجود دارد که ماموریت‌اش به گند کشیدن هر کسب و کاری است و می‌توان از طریق آن شرکت رقیب را پای میز مذاکره کشاند و بجای رقابت به رفاقت واداشت دیگر چرا خلاقیت و رقابت؟ چرا تلاش و تخفیف وقتی می‌توان با هزینه کمتر، سبیل یک رسانه را چرب کرد؟

بجایش مثل تمام گروه‌های مافیایی همه با هم به میزبانی شورای رقابت دور یک میز می‌نشینیم و قیمت و کیفیت مطلوب خدمات را توافق می‌کنیم و دیگر هم نیاز نیست نگران نارضایتی مردم باشیم وقتی همه با هم در جزییات توافق کردیم. (نمونه آن را در یک سریال مافیایی مواد مخدر «اینجا» ببینید.)

درست مثل قیمت‌گذاری شورای رقابت در محصولات ایران‌خودرو و سایپا و‌ چندین شرکت خودروسازی دیگر که رقابت را در بخور بخور به اوج رسانده و همه هم راضی هستند و به جان شورای رقابت دعا می‌کنند و لابد قرار است تپسی ‌و اسنپ هم ایران‌خودرو و سایپای جدید بشوند.

این هم از کاربرد علم اقتصاد در کشور ما که شده توجیه‌تراشی برای دزدی و سنگ‌اندازی و تلکه‌بگیری و سرکوب.

اگر می‌خواهید بدانید عبدالناصر همتی چند روز پیش به چه کسانی وعده خلق 300همت نقدینگی بانکی داد، این «گزارش» فریبرز کلانتری در مورد مجموعه «گلرنگ» را ببینید که با در اختیار گرفتن‌ یا ساخت صدها شرکت، در پوشش آنها و به بهانه کار تولیدی و «حساب در گردش»، هزاران میلیارد تومان وام بانکی گرفته و البته بدهی‌اش را هم در چرخه تورم، مستهلک کرده و در مملکت امام زمان، حالش را برده است.

حالا بهتر می‌توانید دلیل آسمان ریسمان بافتن پادوهای حقیری همچون عبدالناصر «همتی» و یاسر «جبراییلی» برای اثبات کمبود نقدینگی و ضرورت چاپ بیشتر پول (در مملکتی که یکی از بیشترین رشد نقدینگی‌های تاریخ را داشته) را درک کنید.

باز هم گران‌سازی بجای آزادسازی؛ اینبار خودرو

ایران‌خودرو و سایپا بعد افزایش قیمت دستوری محصولات‌شان، با خوشحالی گفته‌اند:
«با افزایش قیمت فعلی دیگر خودروهایمان را با ضرر نمی‌فروشیم.»

عجیب است واقعا! یعنی اینها هنوز نمی‌دانند که خیلی زود و در آینده نزدیک دوباره در همین قیمت‌های جدید هم وارد ضرر خواهند شد؟
نمی‌دانند که هم خودرو گران‌تر می‌شود هم زیان خودروساز افزایش می‌یابد، در حالی که با آزادسازی قیمتی هم خودرو ارزان می‌شد هم خودروساز در روند سودآور قرار می‌گرفت.

یا می‌دانند و صرفا رانت‌ مدیریتی‌شان را می‌خورند و زیر لب می‌گویند: گور پدر خودروسازی…

https://t.me/kafshhaye_aahani/6293

خبری خواندم که نوشته بود اعدام فردی در همدان که به 200نفر خانم تجاوز کرده است.

در شرح جزییات تجاوز هم اینکه مثلا به بهانه قرص سقط جنین آنها را به باغ برده یا در خانه بعد از صرف مشروب به آنها تعرض کرده و…
یا در لابد در حمام هنگامی که پشت‌شان را کیسه می‌کشیده کار بدی کرده و فلان و بهمان…

اولا چطور کسی طی 25سال بدون رضایت طرف مقابل و از طریق اعمال زور دست به 200 مورد تجاوز آن هم در یک شهر نسبتا کوچک زده و گیر نیافتاده؟ آیا این به شدت دستگاه انتظامی و قضایی و حتی کارایی خود قوانین موجود را زیر سوال نمی‌برد؟

اما اگر اینطور نباشد و قضیه صرفا در حد روابط نامشروع بوده باشد چه؟
اینکه مثلابا دامنه‌دار شدن پرونده خیلی از خانم‌ها به قصد رفع اتهام از خود و یا انتقام عاطفی و انگیزه‌های دیگر مساله تجاوز را مطرح کرده باشند و…؟

راستش نمی‌دانم! اما روایت فعلی را هم نمی‌توانم باور کنم و ناراحتم از اینکه به خاطر نوع اتهامی که این شخص بخاطرش مجازات شد هیچ فرد و گروهی از حق او دفاع نکرد و صدای التماس‌های آخرین لحظات زندگی‌اش را نشنید.

کسی چه می‌داند شاید او خیلی بی‌گناه‌تر از آن اعدامیانی باشد که روشنفکران وطنی برای‌شان مرثیه‌سرایی می‌کنند.

فراموش نکنیم که حتی دزدان و قاتلان و متجاوزان هم حق و حقوقی دارند. اینجاست که ژست فیک و ابزاری حقوق بشر با اصل آن قابل تشخیص است.

پینوشت:
ویدئوی زیر در مورد زیرپاگذاشتن حقوق یک مجرم و دفاع مردم و روشنفکران از این اتفاق:
https://t.me/kafshhaye_aahani/6261

دیدیم که آقای پزشکیان در یکی از جلسات، چراغ‌ها را خاموش و از نور مستقیم پنجره استفاده کرده تا به این طریق صرفه‌جویی را ترویج کند.

بیایید فرض کنیم که این امر محقق شود و مردم 20درصد صرفه‌جویی کنند، اما پرسش اینکه سال بعد را چه کنیم؟ آیا در زمستان سال بعد هم می‌شود 20درصد اضافه دیگر یعنی 40درصد صرفه‌جویی کرد؟ اصلا فرض کنیم بشود اما 2سال بعد چی؟ 3سال بعد؟

مساله کمبود برق، یک اتفاق پله‌ای نیست که با یک پله صرفه‌جویی یا یک پله افزایش تولید حل بشود. بلکه یک روند است که باید موتور آن خاموش بشود.

این دقیقا همان تفکر اشتباه از مساله تورم است که تمام مسوولان و بوروکرات‌های چپ و راست گمان می‌کنند با یک پله کاهش هزینه‌های تولید مانند تخصیص ارز ترجیحی و انرژی سوبسیدی و نیروی کار ارزان و مواد اولیه رایگان، می‌توانند تورم را مهار کنند در حالی که تورم یک روند است نه یک اتفاق. شما اگر امسال را هم ارزان کنید سال بعد با افزایش قیمت‌ها نسبت به امسال دوباره تورم شکل می‌گیرد.
بنابراین بجای یک پله ارزان کردن هزینه تولید باید موتور تورم را پیدا و خاموش کنید.

باور کنید این موضوع ساده و بدیهی را نه فقط مسوولان سیاسی که حتی اکثر بوروکرات‌های وطنی با دهه‌ها سابقه اجرایی و تحصیل در بهترین دانشگاه‌های غربی هم در عمل درک نمی‌کنند حتی اگر در حرف، مهر تایید به آن بزنند.

اقتصاد مثل یک موجود زنده یا دستگاه مکانیکی است و قیمت‌ها مانند سلسله اعصاب و سنسورهای این موجود یا دستگاه هستند که اگر از کار بیفتند دستگاه یا کار نمی‌کند یا منفجر می‌شود.

قیمت‌گذاری دستوری دقیقا ماموریت‌ش از کار انداختن سلسله اعصاب و سنسورها است.

https://t.me/kafshhaye_aahani/6168

مرگ غم‌انگیز یک فعال سیاسی با خودکشی در خیابان‌های تهران، میخ دیگری بود بر تابوت جنبش موسوم به زن زندگی آزادی.

جنبشی که بسیار قدرتمند بر محور ایدئولوژی‌گریزی و سرشار از شور زندگی و شادی و هیجان پا به عرصه گذاشت اما خیلی خیلی زود با تزریق غم و پرخاش و خشونت و ابتذال تبدیل به یک ایدئولوژی مریض و زشت و زننده شد و مردم را از خود فراری داد.

یک جمعیت و جنبش پر امید و شاد را نمی‌توان سرکوب و کنترل کرد اما گروه آلوده به غم و ناامیدی را می‌توان به راحتی افسار زد و به هر مسیر دلخواهی کشاند و اینجا بود که نقش رسانه‌های لندنی و فعالان نزدیک به جریان کثیف اصلاحات و سلبریتی‌های مزدور چند چهره پر رنگ شد و پروژه‌هایی کلید خورد با محوریت تزریق عصبانیت، ستایش غم، تقدیس ناامیدی و به انحراف کشاندن مطالبات عمومی به سمت شعارهای جناحی و صنفی و جنسیتی و ایجاد شکاف در بین مردم با هجمه به علایق مشترک مانند موج‌سازی علیه تیم ملی و حمله به کنسرت ساسی‌ و سایر رفتارها و کنش‌هایی که جامعه را دچار انفعال و چند دستگی کند.

و حالا آن موج ناامیدی و غم‌ستایی و نفرت‌پراکنی که توسط جریان چپ و خائنین همیشگی به همگان یعنی اصلاح‌طلبان راه افتاده بود دیشب دومین قربانی خودکشی سیاسی را هم گرفت تا میخ دیگری از جنس ناامیدی و انفعال بر تابوت زندگی وامید و شادمانی بکوبد.

درس بزرگی که می‌توان گرفت این است که با نفوذ جریان اصلاحات و دنبالچه‌های رسانه‌ای و سیاسی و فرهنگی آنها در هر جنبش و مطالبه‌گری اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، به معنای نابودی و فرو‌پاشاندن آن است.

https://t.me/kafshhaye_aahani/5144

یکی از بحث‌های فیک و سرکاری اقتصادی در کشور ما بحث مقایسه تولید ناخالص ایران در فلان زمان با فلان کشور و فلان دولت است.

در حالی که محاسبه مقدار تولید ناخالص بر حسب دلار بستگی دارد به اینکه دلار را با کدام نرخ در محاسبات وارد کرده باشند و چون ارز در ایران تک‌نرخی و شناور نیست و از دلار آزاد تا نیما و جهانگیری و برابری قدرت خرید و… متغیر است در نتیجه عددهای با تفاوت بسیار چشمگیر بدست می‌آید.

مثلا تصور کنید دولت یازدهم بعد برجام توانست برای چند سال نرخ ارز را سرکوب و در یک نرخ تثبیت کند در حالی که هر سال مقدار ریالی تولید ناخالص، متناسب با تورم افرایش پیدا می‌کرد. خب افزایش ریالی تولید ناخالص و ثابت ماندن نرخ ارز باعث می‌شود مقدار دلاری تولید ناخالص افزایش پیدا کند و در نمودار آن جهش دیده شود و همه این را به عنوان کامیابی اقتصادی بعد برجام قلمداد کنند در حالی که اصلا اینطور نیست زیرا این جهش در نمودار نه بخاطر عوامل مثبت که اتفاقا محصول دو فاکتور مخرب یعنی تورم و سرکوب نرخ ارز اتفاق افتاده است و تبعا خیلی زود باد آن می‌خوابد.

و با خروج آمریکا از برجام، امکان سرکوب ارزی زودتر از موعود از دولت سلب و فنر ارزی رها می‌شود و نرخ ارز به دو برابر افزایش می‌یابد. طبیعتا با دو برابر شدن نرخ ارز در مخرج کسر، اندازه دلاری تولید ناخالص نصف می‌شود و ناگهان یک سقوط آزاد در نمودار مربوطه به چشم می‌آید در حالی که اندازه اقتصاد ایران واقعا نصف نشده و صرفا به خاطر تغییر رقم اعلامی دلار تغییر کرده است.

همین الان اگر نرخ ارز برای محاسبه تولید ناخالص را دلار جهانگیری در نظر بگیریم اقتصاد ایران چند برابر عربستان و ترکیه می‌شود و اگر نیما در نظر بگیریم یک چندم آن. بنابراین اتکا به این نمودارها برای تحلیل و‌ استنتاج کاملا اشتباه است.

یکی از این نمودارهای فیک که سالهاست برای تبلیغ برجام و تاثیر آن بر اقتصاد ایران مورد استفاده قرار می‌گیرد «نمودار» زیر است.