بازنگری در پژوهش مارگارت مید؛ نتایج متفاوت درک فریمن از مطالعه ساموآ


مارگارت مید، مردم‌شناس برجسته قرن بیستم، با پژوهش‌های خود درباره فرهنگ و رفتار جوامع بدوی، از پژوهشگران بسیار تاثیرگذار علم انسان‌شناسی به‌شمار می رود. اثر معروف او، بلوغ در ساموآ، که تصویری متفاوت از نوجوانی و آزادی جنسی در جامعه ساموآ ارائه می‌داد، مورد تحسین گسترده قرار گرفت. اما این اثر بعدها با نقدهای جدی روبه‌رو شد.

یافته اصلی مارگارت مید در کتاب «بلوغ در ساموآ» این بود که دوره نوجوانی در جامعه ساموآ برخلاف جوامع غربی، بدون بحران، تنش و آشفتگی روانی سپری می‌شود.
مید ادعا کرد که نوجوانان ساموآیی در محیطی آزاد از فشارهای اجتماعی و فرهنگی، به‌ویژه در زمینه روابط جنسی، رشد می‌کنند و این آزادی باعث می‌شود که گذار آن‌ها از کودکی به بزرگسالی آرام و بدون تعارض باشد.

درک فریمن، انسان‌شناس نیوزیلندی، با انتشار کتاب «مارگارت مید و ساموآ: ساختن و فروریختن یک افسانه مردم‌شناسی» در سال ۱۹۸۳، یافته‌های مید را با یک مطالعه میدانی در ساموآ به چالش کشید. فریمن ادعا کرد که اطلاعات مید بر پایه داده‌های نادرست و داستان‌های ساختگی شکل گرفته و جامعه ساموآ برخلاف گزارش مید، محدودیت‌های فرهنگی بیشتری داشته است. او بر ضعف روش‌شناسی مید و تأثیر تعصبات فرهنگی بر نتایج پژوهش او تأکید کرد.


📌 برای مطالعه متن کامل به وبلاگ مدرسه روش مراجعه کنید

@methods_academy