سرمایه داری دل مشغول مرگ است و ترس ناخودآگاه از مرگ آن را برمی انگیزد. تهدید مرگ همان چیزی است که آن را مجبور به انباشت و رشد میکند این اجبار ما را نه تنها به سمت فجایع زیست محیطی بلکه به سمت فجایع روانی سوق میدهد این اجبار ویرانگر منجر به آمیختگی و ترکیب خودتانیدگری و خود ویرانگری میشود. ما خودمان را تا سرحد مرگ بهینه سازی میکنیم و خود استثمارگری بی امان منجر به فروپاشی روانی می.شود رقابت ددمنشانه به تخریب منجر میگردد و عامل به وجود آمدن سردی عاطفی و بی تفاوتی نسبت به دیگران همچنین نسبت به خود فرد میشود
سرمایه داری و رانه مرگ
بیونگ چول هان ترجمه مصطفی انصافی
لوگوس
زیر چاپ


@irlogos