Forward from: جَرَیان
🌳در آغوش آپارتمان، در فراق درخت
1️⃣ داشتم به این فکر می کردم که آپارتمان اصلاً موجود زنده ای نیست: یک شکلِ هندسی متشکل از تعدادی بلوک بتنی. فکر می‌کنید اگر یک بلوک سیمانی خاطراتش را می نوشت، چه جور دفتر خاطراتی به وجود می‌آمد؟ احتمالاً صفحه اول این دفتر، نحوه درست شدن یک بلوک بتنی بود از ترکیب آب و سیمان و ماسه و مواد دیگر. و بعد از آن بقیه صفحات درست شبیه به یکدیگر فقط یک جمله را تکرار می کردند: امروزم عین دیروز بود.
2️⃣ حالا بیایید به دفتر خاطرات یک درخت فکر کنیم. هر برگِ این دفترِ خاطرات یک اتفاقِ تازه است: امروز بالاخره سر از خاک بیرون آوردم / امروز یه شاخه بهم اضافه شد/ امروز اولین شکوفه مو تجربه کردم/ امروز میوه دادم / دارم خودمو آماده می کنم برای پاییز/ بی تاب دیدن دوباره بهارم و همین طور الی آخر. و کل این دفتر، روایتگر یک جریان بی وقفه از حیات و بلوغ است. و اما ما…
3️⃣ ما در آپارتمان ها زندگی می کنیم، در آپارتمان ها کار میکنیم، وقتی که از آپارتمان مان بیرون می آییم، روبروی مان یک آپارتمان دیگر است، سمت چپ و راست مان نیز آپارتمانهای دیگر. ما در آغوش آپارتمان ها گرفتار شده ایم، اصلا می توانیم بگوییم که ما در محاصره آپارتمان ها هستیم. و آپارتمان این "رویش هندسی سیمان ‚ آهن ‚ سنگ" اساساً موجودیست مرده. ما با مرده ها محاصره شده ایم، ما با مرده ها زندگی میکنیم و...خب چرا فکر کرده ایم که می توانیم در این محاصرۀ نفس گیر، جریانِ حیات را حفظ کنیم؟ افسردگی و اضطراب، کمترین اتفاقی است که می تواند بیفتد! چنان که افتاده است.
4️⃣ زیستن مدرن ما را از مامِ طبیعت دور کرده است، و این یعنی ما از خویشتنِ خویشمان جدا افتاده ایم.
و حالا سخت دلتنگیم:
سخت دلتنگم دلتنگم دلتنگ از شهر / بار کن تا بگریزیم به فرسنگ از شهر (علی معلم).
هیچ راهی نداریم جز اینکه رابطه مان با طبیعت را ترمیم کنیم. ولو به اندازه نگه داشتن یک گلدان کوچک در گوشه خانه، به اندازه چند دقیقه نگریستن به یک رودخانه، به کوه یا به درخت.
📕#پست_مکتوب
https://t.me/jarayanphilosophy
1️⃣ داشتم به این فکر می کردم که آپارتمان اصلاً موجود زنده ای نیست: یک شکلِ هندسی متشکل از تعدادی بلوک بتنی. فکر می‌کنید اگر یک بلوک سیمانی خاطراتش را می نوشت، چه جور دفتر خاطراتی به وجود می‌آمد؟ احتمالاً صفحه اول این دفتر، نحوه درست شدن یک بلوک بتنی بود از ترکیب آب و سیمان و ماسه و مواد دیگر. و بعد از آن بقیه صفحات درست شبیه به یکدیگر فقط یک جمله را تکرار می کردند: امروزم عین دیروز بود.
2️⃣ حالا بیایید به دفتر خاطرات یک درخت فکر کنیم. هر برگِ این دفترِ خاطرات یک اتفاقِ تازه است: امروز بالاخره سر از خاک بیرون آوردم / امروز یه شاخه بهم اضافه شد/ امروز اولین شکوفه مو تجربه کردم/ امروز میوه دادم / دارم خودمو آماده می کنم برای پاییز/ بی تاب دیدن دوباره بهارم و همین طور الی آخر. و کل این دفتر، روایتگر یک جریان بی وقفه از حیات و بلوغ است. و اما ما…
3️⃣ ما در آپارتمان ها زندگی می کنیم، در آپارتمان ها کار میکنیم، وقتی که از آپارتمان مان بیرون می آییم، روبروی مان یک آپارتمان دیگر است، سمت چپ و راست مان نیز آپارتمانهای دیگر. ما در آغوش آپارتمان ها گرفتار شده ایم، اصلا می توانیم بگوییم که ما در محاصره آپارتمان ها هستیم. و آپارتمان این "رویش هندسی سیمان ‚ آهن ‚ سنگ" اساساً موجودیست مرده. ما با مرده ها محاصره شده ایم، ما با مرده ها زندگی میکنیم و...خب چرا فکر کرده ایم که می توانیم در این محاصرۀ نفس گیر، جریانِ حیات را حفظ کنیم؟ افسردگی و اضطراب، کمترین اتفاقی است که می تواند بیفتد! چنان که افتاده است.
4️⃣ زیستن مدرن ما را از مامِ طبیعت دور کرده است، و این یعنی ما از خویشتنِ خویشمان جدا افتاده ایم.
و حالا سخت دلتنگیم:
سخت دلتنگم دلتنگم دلتنگ از شهر / بار کن تا بگریزیم به فرسنگ از شهر (علی معلم).
هیچ راهی نداریم جز اینکه رابطه مان با طبیعت را ترمیم کنیم. ولو به اندازه نگه داشتن یک گلدان کوچک در گوشه خانه، به اندازه چند دقیقه نگریستن به یک رودخانه، به کوه یا به درخت.
📕#پست_مکتوب
https://t.me/jarayanphilosophy