دیگرشهر

🔻لینک ویدیوهای مجموعه نشست‌های جنسیت و نابرابری در یوتیوب رحمان:

از زن
🎙فاطمه صادقی، سارا موسوی‌زاده، مریم زندی، منوچهر دقتی

جیب و جنسیت
🎙نفیسه آزاد، سهیلا علیرضانژاد، زهرا رهایی

خانه امن نیست
🎙فاطمه موسوی ویایه، فاتیما باباخانی، مهناز افضلی

تداوم تغییر
🎙مینو مرتاضی، انشا مالک، هما همت

قدرت جنسیت
🎙طیبه سیاوشی، لیلی ارشد

در بند بدن
🎙هادی صمدی، مرضیه مددی دارستانی

نقد فیلم سینمایی کاناپه
🎙کیانوش عیاری،کامبیز نوروزی، فرگل فربخش

@rahmaninstitute

از خشونت تا تاب‌آوری: تأثیر جنگ بر زنان و دختران سودانی

گزارشی از:
Action Contre la Faim (Action Against Hunger)

ما با وحشت به شهادت‌هایی که سازمان‌هایی مانند سازمان ملل و رسانه‌های محلی از زنان سودانی جمع‌آوری کرده‌اند، گوش فرا می‌دهیم. آن‌ها در خانه‌هایشان، در جاده‌ها، در مقابل چشمان پسران و دخترانشان مورد تجاوز قرار گرفته‌اند و اکنون درد دائمی و مادام‌العمر را تحمل می‌کنند.

اگرچه همکاران سودانی ما نحوه حمایت موسسه «اقدام علیه گرسنگی» از بازماندگان خشونت‌های مبتنی بر جنسیت در این کشور را به اشتراک گذاشته‌اند، اما زخمی‌هایی وجود دارد که به زمان طولانی برای بهبودی و حتی زمان بیشتری برای ترمیم نیاز دارند.

ما تلاش می‌کنیم تا تأثیر نامتناسب جنگ بر زنان و دختران را بازگو کنیم، در حالی که کاملاً آگاهیم که هر چیزی که بنویسیم، قادر به درک واقعیات سختی که آن‌ها در این جنگ وحشیانه و ویرانگر تحمل می‌کنند، نخواهد بود.

با این حال، هدف ما این است که تا حد امکان این بی‌عدالتی‌ها را آشکار سازیم و نشان دهیم که چگونه زنان همواره و همچنان سنگ بنای جامعه مدنی سودان و تلاش‌های ساخت صلح بوده و هستند.

جنگ در سودان بحران انسانی بی‌سابقه‌ای را به راه انداخته است. تشدید خشونت‌ها که از ۱۵ آوریل ۲۰۲۳ آغاز شد، بزرگ‌ترین بحران جابجایی اجباری در جهان و یکی از شدیدترین وضعیت‌های اضطراری گرسنگی را به وجود آورده است.

#خشونت_مبتنی_بر_جنسیت یکی از فجیع‌ترین پیامدهای جنگ در سودان است. بر اساس گزارش‌های کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان (UNHCR)، تقریباً ۷ میلیون نفر در معرض خطر خشونت‌های مبتنی بر جنسیت قرار دارند.

گزارش‌های مختلف از سازمان‌ها حاکی از آن است که زنان و دختران سودانی در مناطق درگیر جنگ، در طول جابجایی و در کشورهای پناهنده‌پذیر با سطوح هشداردهنده‌ای از خشونت جنسی، استثمار جنسی و قاچاق انسان مواجه هستند.

این نخستین باری نیست که موارد خشونت جنسی در سودان گزارش می‌شود. پیش از این، در جریان انقلاب ۲۰۱۸ که زنان نقش بسیار مهمی در اعتراضات خیابانی ایفا کردند، آن‌ها دوباره تحت سلطه‌ مردسالاری قرار گرفتند. در دارفور، منطقه‌ای که به‌ویژه از جنگ‌های مکرر آسیب دیده است، زنان و دختران همواره و همچنان قربانی بی‌شماری از ظلم‌ها و بی‌توجهی به حقوق انسانی خود هستند.

امروز، شاهدیم که شاهدان بیشتری از زنان سودانی جرأت می‌کنند تا از آنچه که بر سرشان آمده است بگویند. انگ، ترس از انتقام‌جویی، شرم، کمبود حمایت و عدم دسترسی به خدمات ضروری تنها برخی از موانع و دلایل مهمی هستند که ما را به این فکر می‌اندازند که تعداد کمی از این موارد گزارش می‌شوند.
واقعیت احتمالاً بسیار بیشتر و شدیدتر از آن است که به نظر می‌رسد.

علاوه بر خشونت‌های مبتنی بر جنسیت که پیش از این ویرانگر بوده‌اند، زنان و دختران سودانی همچنان با پیامدهای دیگری از جنگ مواجه هستند.

در حین گفت‌وگو با یکی از همکاران زن در سودان که برادرش را در جنگ از دست داده است، او به من یادآوری می‌کند که هزاران زن همسران، پسران و دختران، اقوام و دوستان خود را از دست داده‌اند.

علاوه بر تحمل سوگ وحشتناک، نبود دسترسی به بهداشت، توالت‌های امن، و چیزهایی همچون آب آشامیدنی تمیز آن‌ها را در معرض خطرات جدی قرار داده است. او گفت: «زنان و دختران در سودان به شدت در رنج هستند. ما نیاز داریم که صلح بیاید.»

@Shahr_Zanan

ادامه مطلب برای علاقه‌مندان :

https://www.actioncontrelafaim.org/en/headline/from-violence-to-resilience-the-impact-of-conflict-on-women-and-girls-in-sudan/

‍ زنی سوری که رویاهایش را به ایده‌های واقعی تبدیل کرد

می‌سکاف، بازیگر و کنشگر اهل سوریه معتقد بود که مقاومت در برابر رژیم سوریه و مقاومت در برابر اشغال فلسطین و بلندی‌های جولان توسط اسرائیل غیرقابل تفکیک هستند.

ترجمه و تألیف:مهگان فرهنگ
کانون زنان ایرانی

«این سوریه‌ی بزرگ است نه سوریه‌ی…»
این روزها با تکرار جمله‌ی معروف می سکاف، بازیگر و کنشگر سوریه‌ای، به این فکر می‌کنم که دیدن سرزمین آزاد چه رویای بزرگی برای بسیاری از خاورمیانه‌ای‌هاست. می سکاف در ۱۳ آوریل ۱۹۶۹ در دمشق در خانواده‌ای با پدری مسلمان و مادری مسیحی به دنیا آمد.
او از دوران جوانی احساس می‌کرد که باید از اقلیت مسیحی سوریه حمایت کند، تلاشی دشوار در زیر سلطه‌ی رژیم اسد. در جوانی تحت تأثیر عموی خود، سعدالله ونوس، نمایشنامه‌نویس سوری، قرار گرفت که او را پدر معنوی خود می‌دانست. مانند بسیاری از هم‌نسلانش، او نیز از سنین پایین زبان فرانسوی آموخت و ادبیات فرانسه را در دانشگاه خصوصی الشام (ASPU) در دمشق به‌صورت آکادمیک خواند. تشویق‌های سعدالله ونوس باعث شد او در دوران دانشجویی به بازیگری بپردازد. از همان دوران دانشجویی وارد عرصه‌ی بازیگری شد و در چند نمایش در تئاتر مؤسسه‌ی فرهنگی فرانسه در پاریس ایفای نقش کرد، جایی که به‌سرعت مورد توجه کارگردانان فیلم و تلویزیون سوری قرار گرفت. موفقیت او در سال ۱۹۹۲ با بازی در سریال محبوب تلویزیونی سوری «جنایت در حافظه» Crime in Memory (1992) رقم خورد که اقتباسی از رمان جنایی آگاتا کریستی «قتل در خواب» بود و شخصیت خانم مارپل در آن حضور داشت. در سال ۱۹۹۳، او اولین فیلم خود را بازی کرد.
در سال ۱۹۹۶، او در نقش تایما – نقشی که به گفته‌ی منتقدان عرب، نقش‌آفرینی دوران زندگی‌اش بود – در سریال تلویزیونی العبابید که به‌طور مشترک توسط سوریه و دبی تولید شد، ظاهر شد. این سریال داستان پادشاهی سوری پالمیرا در قرن سوم را از دیدگاه یک خانواده‌ی ثروتمند روایت می‌کند. او در سریال معروف عمر که در ۲۰۱۲ ساخته شد، نقش هنده همسر ابوسفیان را بازی می‌کند.
او یک بار نقش مادری مجرد را بازی کرد که به تنهایی دخترش را بزرگ می‌کرد و در برابر شوهر آزارگرش ایستادگی می‌کرد. در اواخر دهه‌ی ۱۹۹۰، او برای رشد تئاتر و تأسیس گروهی جدید پرداخت، گروهی تئاتری که طیف وسیعی از کلاس‌های بازیگری ارائه می‌داد و نمایش‌هایی را در خانه‌ای قدیمی در محله‌ی قنوات در شهر قدیم دمشق به روی صحنه می‌برد. در سال ۲۰۰۶، او گروه «کودکان تئاترو» را به‌طور ویژه برای بازیگران کودک راه‌اندازی کرد. اما پس از مشارکتش در اعتراضات سال ۲۰۱۱، تمام فعالیت‌های تئاترو توسط رژیم تعطیل شد. او امیدوار بود بتواند در پاریس، به همراه دیگر تبعیدیان سوری، این فعالیت‌ها را احیا کند.
می سکاف در بیشتر نقش‌های خود، زنانی قدرتمند، شورشی و جنگجویانی بی‌باک برای حقوق خود و دیگر زنان را به تصویر کشید.

ادامه مطلب را در سایت کانون زنان ایرانی در لینک زیر ببینید:

https://ir-women.com/20498