یه ویدئو میدیدم، طرف میگفت:
یکی از بدترین چیزها، بودن تو رابطه‌ایه که میبینی رفتار پارتنرت با دوستانش خیلی بهتر از رفتارش با توئه، یا شاید شما خودتون اینجوری باشین.
مثلا فکر کنین شما دارین ظرفها رو میشورین، و از نظر پارتنرتون شستنتون درست نیست و به همین خاطر، ‏پارتنرتون ممکنه عصبانی بشه، حرفهای خیلی بدی بهتون بزنه و حتی ممکنه بگه "تو هیچ کاری رو درست انجام نمیدی و حتی گوش نمیکنی که چی کار باید بکنی!"
حالا اگه جای شما دوستش باشه، داستان کلا فرق میکنه و حتی ممکنه بهش بخنده و خیلی راحت رد بشه.
این یه پدیده ی خیلی مرسوم در روابطه که ما با ‏اون فردی که از همه بهمون نزدیکتره خیلی بدتر از بقیه آدمها رفتار میکنیم. ما پارتنرمون رو از روی زخمهای روحی و احساسی بچه‌گیمون انتخاب میکنیم و برای همینه که پارتنر ما معمولا شباهتی به پدر یا مادرمون داره. برای همینه که همه ی اون خشم خوداگاه و ناخوداگاه ما روی پارتنرمون منعکس میشه ‏و نتیجه‌ش دعوا سر چیزهای کوچیکی مثل ظرف شستنه.
و تا اسیبهای کودکیمون رو درمان نکنیم احتمالا این مشکل هم ادامه داره ولی اگر درستش کنیم میتونیم پارتنرمون رو به شکل دوست ببینیم نه دشمن.


💬hanieh35


🌵 @cakttous