بهترین ها

تاریخ وارونه، این پست بشدت مهمه

کار دیگه تمومه
پیج ها همین تاریخو روایت میکنن
سایت ها همین تاریخو روایت میکنن و حتی آدمای حقیقی هم همینو میگن
دیگه به مرحله ای میرسیم که «همه همینو میگن»
حتی هعوش میصنوعی هم که میره از داده های فضای اینترنت، یاد میگیره، همین برداشت رو از این ماجرا داره و تاریخ رو اینطور برای آدما بازگو میکنه

توی «عصر پساحقیقت» به همین راحتی یک روایت تاریخی جعلی ساخته میشه و در اذهان جامعه امروز و حتی آیندگان مینشینه

😮‍💨6. قند می‌تونه باعث چربی سوزی صفر بشه.
وقتی انسولین بالاست، بدن اجازه چربی‌سوزی نمی‌ده. و قند، مهم‌ترین محرک انسولینه.
😢7. قند اشتها به قند می‌سازه.
هر بار که قند می‌خوری، گیرنده‌های مغزت حساس‌تر می‌شن و دفعات بعدی مقدار بیشتری می‌خوان. چرخه اعتیاد…
😟8. حتی قند طبیعی زیاد هم همینه!
عسل، خرما، کشمش و … اگه زیاد مصرف بشن، همون اثرات قند سفید رو دارن (مخصوصاً وقتی با چربی ترکیب می‌شن).
🤯9. اکثر افراد چاق، در مغزشون نشونه‌های اعتیاد به قند دارن.
و ترک قند در بعضیا واقعاً با علائمی شبیه ترک مواد همراهه (بی‌حوصلگی، اضطراب، لرزش، پرخاشگری).
😕10. بدن ما برای مصرف روزانه قند طراحی نشده.
در کل تاریخ بشر، انسان‌ها فقط از طریق میوه‌های فصلی، به مقدار محدود قند مصرف می‌کردن. مصرف روزانه، پدیده‌ی صنعتی جدیده.

🤛1. قند حتی وقتی چاق نمی‌شی هم می‌تونه چربت کنه!
یعنی ممکنه ظاهراً لاغر باشی ولی چربی
خطرناک اطراف کبد و احشای داخلی‌ت انباشته بشه (چاقی پنهان یا TOFI).
🥴2. مغز قند رو مثل کوکائین ثبت می‌کنه.
اسکن‌های مغزی نشون دادن ناحیه دوپامین مغز بعد از مصرف قند دقیقاً مثل مواد مخدر فعال می‌شه.
🤐3. مصرف مداوم قند، احساس سیری طبیعی رو مختل می‌کنه.
هورمون لپتین که مسئول سیریه، با مصرف زیاد قند حساسیتش
کم می‌شه. نتیجه؟ همیشه حس گرسنگی کاذب داری.
🥱4. مصرف قند باعث گرسنگی بیشتر میشه، نه انرژی بیشتر!
درست برعکس چیزی که فکر می‌کنن: یه انفجار انسولین بعد از مصرف قند باعث افت قند و گرسنگی شدید بعدی می‌شه.
😬5. چاقی همیشه از پرخوری نیست، از نوسانات قنده.
کسی که پرخوری نمی‌کنه ولی مدام دچار افت و خیز قندخون می‌شه، باز هم می‌تونه چاق بشه!

‌
در عرض یک ساعت نخست، سطح قند خون شما آغاز به تثبیت می‌کند، زیرا گلوکز آخرین وعده‌ی غذایی شما آغاز به متابولیزه شدن می‌کند.
.
انسولین، هورمونی که مسئول تنظیم قند خون است، برای اطمینان از اینکه گلوکز برای انرژی فوری استفاده می‌شود یا برای استفاده‌ی بعدی ذخیره می‌شود، کار می‌کند.
.
بدون هجوم قند، بدن شما برای انرژی به ذخیره‌های گلوکز و گلیکوژن باقیمانده وابسته است. این ثبات به جلوگیری از جهش‌های سریع کمک می‌کند و کاهش قند خون است که می‌تواند به نوسان‌های خلقی، خستگی و هوس‌ها منجر شود. در عرض یک روز پس از قطع قند، کبد شما آغاز به تجزیه‌ی گلیکوژن به گلوکز می‌کند تا سطح قند خون را حفظ کند.
.
این فرآیند که گلیکوژنولیز نامیده می‌شود، با وجود نبود قند رژیمی، تامین مداوم انرژی را تضمین می‌کند. ممکن است نشانه‌های ترک خفیف مانند سردرد، تحریک‌پذیری و خستگی را تجربه کنید، زیرا بدن شما آغاز به سازگاری با کمبود قند می‌کند.
‌.
این نشانه‌ها به دلیل کاهش ناگهانی سطح دوپامین، یک انتقال‌دهنده‌ی عصبی مرتبط با مراکز پاداش و لذت مغز، است که مصرف قند اغلب آن را افزایش می‌دهد.
.
پس از دو روز، بدن شما آغاز به ورود به حالت کتوز می‌کند، یک فرآیند متابولیکی که در آن بدن چربی‌های ذخیره‌شده را برای انرژی در غیاب گلوکز کافی می‌سوزاند. کتون‌ها که فرآورده‌های جانبی متابولیسم چربی هستند، به منبع اصلی انرژی بدن و مغز شما تبدیل می‌شوند.
.
این انتقال می‌تواند منجر به افزایش سطح انرژی و شفافیت ذهنی شود، اگرچه برخی از افراد ممکن است چیزی را تجربه کنند که به عنوان 'آنفولانزای کتو' شناخته می‌شود که گروهی از نشانه‌ها از جمله حالت تهوع، سردرد و سرگیجه هستند، زیرا بدن به جای قند با چربی‌سوزی سازگار می‌شود.
.
این نشانه‌ها به‌طور کلی موقتی هستند و می‌توانند با هیدراته ماندن و پر کردن الکترولیت‌ها کاهش یابند. در پایان هفته‌ی نخست بدون شکر، ترجیحات مزه‌ی شما ممکن است آغاز به تغییر کند. غذاهایی که زمانی ملایم به نظر می‌رسیدند، اکنون ممکن است طعم خوش‌طعم‌تری داشته باشند، زیرا جوانه‌های چشایی شما نسبت به شیرینی طبیعی میوه‌ها و سبزی‌ها حساس‌تر می‌شوند.
.