مهم نیست در چه زمانه‌ای زندگی می کنی.
مهم این است خیلی ساده، معنا را چون کوروساوا و چون مثنوی مولوی، منتقل کنی. جاودانه!
حالا جریان چیست؟!
صحنه‌ای از فیلم دیده نشده( دوبله نشده)ای از کروساوای فقید را می بینید که فقط در همین پلان، دود رنگی در تمامیت این فیلم سیاه و سفید به عنوان تنها رنگ در چند ثانیه دیده می شود.
شاید شما هم مانند برخی از جوانان و مردم، اصولاً با سینمای کلاسیک میانه نداشته باشید اما به دلیل کنجکاوی هم شده گهگاه از خود بپرسیم چرا مولوی با آن مثنوی معنوی و داستان‌های ساده و آکیرا کوروساوا با آن سینمای ساده و گهگاه حوصله‌بر، این قدر مهم و ارزشمند هستند. و جاویدان؟!
نمایی از فیلم بلند بالا و پایین ( بهشت و دوزخ) ساخته کروساوای فقید در سال ۱۳۴۲ خورشیدی را مشاهده می فرمایید.
فیلمی در ژانر جنایی خانوادگی و به قول مدیران سینمای دهه هشتاد شمسی ما؛ استعلایی و معناگرا.
به شدت ارزشمند و از گنجینه‌های سینمای کلاسیک ژاپن( دنیا)