در لحظهای که مورف در فیلم
“میان ستارهای” به پدرش یک ویدئو میفرستد، چیزی فراتر از یک مکالمه میان پدر و دختر در جریان است. در حالی که پدر در دوردستها و در میان بینهایت فضا و زمان گرفتار است، مورف با چشمانی اشکبار، سالهای از دست رفته را به او یادآوری میکند.
صدای مورف از آن سوی دنیا به گوش پدر میرسد، اما زمانی که او صورت دخترش را روی صفحه نمایش میبیند، زمان برای یک لحظه متوقف میشود. گریههای پدر، که در دل آسمانهای بیپایان و در میان سیارات ناشناخته به گوش میرسند، گویی زمزمهای از یک دنیای بیرحم است.
این تماس، حتی در دورترین گوشههای جهان، حقیقتی بزرگ را نشان میدهد: عشق، همچنان که فضا و زمان را شکست میدهد، هیچگاه از بین نمیرود.
🆔
@abarnoakhtar