آلن دوباتن در آغاز کتاب خودشناسی، به گرایش ذاتی انسان به احساس بی‌کفایتی و تأثیر عمیق این آگاهی بر روان ما می‌پردازد. او بر ناراحتی ناشی از شناخت عیوب و کاستی‌های ما دست می‌گذارد و استدلال می‌کند که خودآگاهی واقعی با پذیرش محدودیت‌هایمان آغاز می‌شود. به عبارت دیگر، او اذعان می‌کند که با پذیرش آسیب‌پذیری‌هایمان، حس واقعی‌تری را نسبت به خود پرورش خواهیم داد.
『 @XteXicX 』