ما انسانها از نظر ذهنی، جسمی و فیزیکی به شدت تلقین پذیریم و‌ هرکسی که کمی مطالعه داشته باشد و با خودش رابطه خوبی گرفته باشد، عمق تلقین پذیری خود به عنوان یک انسان را کاملا درک میکند.

«دقیقا به همین علت است که از زمانی که نقش بیمار را میپذیرید، حقیقتا مشخص نیست که کدامیک از علائمی که در خود میبینید، اثر تلقین است و کدامیک حقیقتا علائم جدیدی است که دلیل دیگری(مرتبط با بیماری) دارد. دقیقا به همین علت است که حتی اگر جسمتان حقیقتا و به کل بیمار است، نباید لحظه ای اجازه دهید ذهنتان بیماری را بپذیرد.»
جملات این پاراگراف را هرچند بار بخوانید کم است.

نتیجه اخلاقی : با گرفتن نقش یک بیمار(از نظر روحی و‌ روانی) و با باختن روحیه خود حین بیماری(حالا به هر علت)، اثرات بیهوده و بیجهت تلقینی را علیه بازگشت خود به سلامت کامل‌ در وجودتان فعال نکنید.

🆔 @Unlimited_Power