Spirit_and_life_ | روانشناسی تحلیلی یونگ

اعتیاد به تروما درد لذت و لذت درد

به نظر شما آیا اعتیاد فقط مختص چیزهای خوشاینده؟

افراد مبتلا به تروما محکوم هستن که به چیزهای آشنا پناه ببرن.

به نظر میرسه خیلی از مبتلایان به تروما به دنبال تجاربی هستن که خیلی هامون ازشون بیزاریم

اما چرا؟

فروید اصطلاح خاصی برای این بازآفرینی های ترومایی داشت

((اجبار به تکرار))

فروید و بسیاری از طرفدارانش باورداشتن که باز آفرینی ها تلاشی ناخودآگاهانه برای تسلط به وضعیتی دردناک هستن و نهایتاً به چیرگی براون وضعیت و تسکین منجر میشن

برای مثال:

این نظریه نشون میده که چرا بعضی از آدم ها به کسی کشش دارن که بهشون آسیب میرسونه اگه در کودکی مورد سوء استفاده و بی توجهی قرار گرفته باشیم درکی که از خودمون داریم با حقارت و اهانت همراهه و احتمالش بیشتره که وقتی کسی با ما بدرفتاری میکنه بگیم
اون من رو خوب میشناسه!

البته چسبیدن به آزارگر فقط به دوره ی کودکی محدود نمیشه

گروگانها برای گروگان گیرها وثیقه میذارن و حتی تمایلشون رو به ازدواج با اونها ابراز می کنن قربانیان خشونت خانگی اغلب روی اقدامات آزارگر سرپوش می ذارن و…..

این واکنش ها منطقی نیستن و نمیشه صرفاً با اصلاح باورهای منطقی تغییرشون داد اما میشه با سازماندهی مجدد بخشی از دستگاه عصبی مرکزی و به کمک تجربه این تغییر رو ایجاد کرد.


ما مسئول شفای زخم‌هایی هستیم که خودمان هیچ نقشی در بوجود آمدن آن نداشتیم ، ..


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد

براي ايجاد هر تغييري در سبك زندگي و تغذيه راهي جز گوش دادن به بدن نيست. هيچ فرمول معجزه آسايي در بيرون وجود ندارد. به صداي بدنت از سر تا نوك پا گوش كن. خودشان تغييرات مورد نياز را اعلام مي كنند. اگر آب زيادي خوردي و معده فرياد زد، اگر آن معجون اينترنتي را درست كردي و روده هايت به خشم آمدند، به صدايشان گوش كن. تاوان بي اعتنايي به صداي بدن هم پرهزينه و هم دردناك است.



@Spirit_and_life

زخم روانی:

، دانش روانشناسی تروما در بیست سال اخیر پیشرفت ها و تغییرات بسیاری داشته است.

در دهه های پیش از آن، تروما محدود به وضعیت افرادی بود که در بلایای طبیعی و یا تصادفات رانندگی آسیب دیده اند و یا قربانی تجاوز و خشونت خانگی بوده اند.
این وجه از ترومای روانی همچنان در حال تحقیق و پیشرفت است اما وجهی که در این متنهای روزانه من به آن خواهم پرداخت مربوط به زخم های روانی است که از دیدگاه بیرونی و از نظر دیگران ممکن است جدی تلقی نشوند اما در واقعیت، مسیر زندگی روانی ما را دگرگون کرده اند. به عبارتی، زخم های کوچکی که برشِ عمیق و ماندگاری در روان ما ایجاد کرده اند.

دوم: زخم روانی به هیچ عنوان قابل مقایسه میان افراد نیست. هیچ مقیاس و ترازویی برای سنجش درد و رنج درونی وجود ندارد که آن را با رنج فرد دیگر مقایسه کنیم.

سوم: زخم روانی به ما امکان توجیه رفتارهای نامناسب و زخم زننده را نمی دهد. حواسمان باشد که از زخم خود بهانه ای برای ایفای نقش قربانی همیشگی و فرار از مسوولیت رشد و زندگی نسازیم.



عزیزان برای تهیه "دوره بازگشت به تمامیت " که بخش های پرسش پاسخ دارد و به شما این فرصت را می دهد که با آگاهی از آنچه درونتان هست در مسیر شفا قدم بذارید

شفا هر فرد شفا قبیله و‌جامعه هست


ایدی ادمین برای اطلاعات دوره پیام بدید.👇🏽

@sprit_and_life_admin
@sprit_and_life_admin

تروما باعث میشود رفتارهای تکانشی داشته باشیم؛ یعنی بدون فکر و از روی احساسات لحظه ای عمل میکنیم و سپس از کرده خود پشیمان میشویم.

چرا این اتفاق میافتد و چه کار کنیم؟

تروما در حوزه روان به شرایط یا حوادثی گفته میشوند که اثرات بلند مدت بر روان ما به جای میگذارند و تنظیمات سیستم عصبی ما را به هم میریزند.
ویژگی بارز زندگی کردن در یک بدن تروما زده این است که به طور پیوسته از احساسات و عواطف خود فرار میکنیم

از آنجایی که ممکن است این عواطف بسیار دردناک یا کلافه کننده باشند ما ترجیح میدهیم به طور آگاهانه با آنها روبه رو نشویم اما این عواطف با همان شدت در بدن ما حضور دارند مغز ما برای کم کردن فشار ناشی از این عواطف به طور غریزی ما را به سمت کارهایی که از این فشار رها شویم حتی به طور موقتی میکشاند به همین خاطر تمایل شدیدی برای خرید کردن الکل ، نوشیدن غذا خوردن وارد شدن در یک رابطه جدید یا غیره در خودمان حس میکنیم

وقتی ما یاد نگرفته باشیم که به هنگام داشتن عواطف شدید و افکار مزاحم ناشی از آنها چگونه آگاهانه خودمان را آرام کنیم کنترل اوضاع به دست عواطف ما می افتد و نتیجه آن رفتارهای تکانشی بیفکر و نسنجیده میشود.

این رفتارهای تکانشی راهکار ((سریع و موقتی)) مغز ماست تا بدنمان را از این فشار درونی نجات دهد اما مشکلی که وجود دارد این است که این رفتارهای تکانشی در بلند مدت حس و حال ما را بدتر میکنند.

توانایی ما برای تنظیم عواطفمان فکر کردن به نتیجه رفتارهایمان و در نظر گرفتن جوانب مختلف بسیار به این بستگی دارد که تنظیمات سیستم عصبی ما چگونه باشد در حالت پاراسمپاتیک و فعال شدن شاخه شکمی عصب واگ میتوانیم این کارها را انجام دهیم

در این حالت سیستم عصبی است که ما میتوانیم به جای رفتارهای تکانشی به قسمت منطقی مغز خود دسترسی داشته باشیم.‌

برای اینکه فعال شدن این حالت از سیستم عصبی ما راحت تر شود و در نتیجه کمتر گرفتار رفتارهای تکانشی شویم بدن ما باید خواب و تغذیه مناسب داشته باشد باید یاد بگیریم چگونه از تنفس عمیق برای ایجاد وقفه استفاده کنیم با این کار راه برای حس کردن و درک کردن عواطف شکل گرفته در درونمان باز میشود هر چند هنوز دشوار است و پیش از آنکه منجر به رفتارهای تکانشی شوند از شدت آنها کم کرده و آنها را هضم کنیم

این کار نیاز به تلاش تمرین و مقدار زیادی خود شفقتی دارد. هر بار که به هنگام انتخاب کردن بین چند کار از خودمان میپرسیم سالم ترین نسخه من کدام را انتخاب میکرد؟ یک قدم در مسیر ساختن زندگیجدیدمان بر میداریم



ما مسئول شفای زخم‌هایی هستیم که خودمان هیچ نقشی در بوجود آمدن آن نداشتیم ، ..


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد

ترومای روانی

یک اتفاق وحشتناک و غیرقابل کنترل، روان زخم نامیده می شود. ضربه یا ترومای روانی به تأثیرات پس از یک رویداد وحشتناک مثل تصادف، تجاوز جنسی یا بلایای طبیعی بر روی روان انسان گفته می‌شود. واکنش‌های اولیه به ضربهٔ روانی معمولاً به صورت شوک و انکار هستند.

ترومای روانی نتیجه حوادث فوق العاده استرس زاست که احساس امنیت شما را از بین می برد. هر وضعیتی که احساس خشم و انزوا را از خود نشان دهد، می تواند دردناک باشد، حتی اگر آسیب فیزیکی نباشد.

ترومای روانی (یا روان زخم) می‌تواند به عنوان یک اتفاق بد تعریف شود، چنان‌که نمی‌توانیم آن را درک و تحلیل کنیم. رویه منفی تروما آن است که نمی‌توانیم آن را به درستی به خاطر بیاوریم یا مطابق اثری که بر ما می‌گذارد، به آن واکنش نشان دهیم. تروما در ما می ماند، اما از ما مخفی می‌ماند و تنها از طریق برخی نشانه‌ها و دردها حضور خود را نشان می‌دهد.

*ترومای دوران کودکی

جای تعجب نیست که بسیاری از تروماهای زندگی در کودکی اتفاق می‌افتد. بچه‌ها نسبت به تجربه تروما بسیار حساسند، چون نمی‌توانند دنیای اطراف خود را درک کنند و مجبورند تا حد زیادی بر پدر و مادرشان که چندان بالغ، صبور یا متعادل نیستند تکیه کنند. یک کودک ممکن است از سوی والدین، دچار تروما شود: مثلا از سوی مادری که پس از تولد نوزاد، دچار افسردگی پس از زایمان شده است، یا ممکن است کودک به خاطر خشونت والدین دچار تروما شود.

یک کودک ممکن است دچار ترومایی شود که روانشناسان آن را "ترومای غفلت" می‌نامند. معنای این تروما این است که کودک در سنین حساسی، بین تولد تا پنج سالگی (به ویژه در ۱۸ ماه اول زندگی)، به اندازه کافی نوازش دریافت نکند و احساس آرامش و محبت نبیند، به عبارت دیگر عشق دریافت نکند.

تروماهای دوران کودکی می تواند از هر چیزی که ایمنی کودک را مختل کند، اتفاق بیافتد، از جمله :

*محیط بی ثبات و ناامن
*جدایی از والدین
*بیماری جدی
*سو استفاده جنسی، فیزیکی
*سو استفاده کلامی
*خشونت خانگی
*بی توجهی

تجربه تروما در دوران کودکی می تواند یک اثر شدید و طولانی مدت داشته باشد؛ زمانی که ترومای دوران کودکی حل نشود، احساس ترس و بی کفایتی به بزرگسالی ادامه می یابد.


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر

درختان به خصوص، اسرارآميز و تجلي بارزي از معناي غيرقابل دسترس زندگي بودند. براي همين هم جنگل جايي بود كه بيشترين حس نزديكي را به معناي عميق زندگي و شيوه متحير كننده عملكردش داشتم.


كارل گوستاو يونگ

همهء ما از درون تاریکی میل به نور و روشنایی داریم."
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه


@Spirit_and_life

حقيقت، دارويي كه به نظر همه دنبالش هستن
ولي كمتر كسي هست كه توانايي قورت دادنش رو داشته باشه


@Spirit_and_life

علت خيلي از خودآزاري هاي شديد زنان اين است كه راه بهتري بلد نيستند، چون با مادر خود دروني يا بيروني رابطه اي ندارند.


دكتر استس

@Spirit_and_life

در خانواده هايي با سيستم معيوب و ناسازگار، معمولا عضوي از خانواده را كه بيشتر با خودش روراست و صادق است "آن ديوانه" خطاب ميكنند زيرا اعضاي خانواده احساسات اصيل خود را سركوب كرده اند و كسي كه بخواهد اصيل باشد، سايه مشكلات حل نشده را بالاي سر ديگر اعضا نگاه ميدارد. زندگي در چنين محيط مسمومي، سبب ميشود فردي كه شجاعت ديدن و به چالش كشيدن سايه را داشته است ، توسط كساني كه طاقت ديدن چيزي فراي سيستم معيوب خانواده را ندارند، ديوانه خطاب شود.اما ديوانه هاي عزيز! بدانيد و آگاه باشيد كه بيشترين خلاقيت و تغيير پارادايم توسط كساني صورت گرفته كه مقاومت كرده و به صداي حقيقي و روياي خود وفادار مانده اند.
پس درود بر ديوانگان!



همهء ما از درون تاریکی میل به نور و روشنایی داریم."
شبت بخیر چون هیچکس نباید بدون شب بخیر بخوابه


@Spirit_and_life

واژه‌ی «تروما» به یونانی یعنی «زخم».
متوجه باشیم یا نباشیم، این زخم‌خوردگیِ ما یا شکل برخورد با آن است که نشان می‌دهد رفتارمان چه باید باشد؛ باعث شکل‌یافتن عادت‌های اجتماعی می‌شود و طرز فکر ما را درباره‌ی جهان معین می‌کند.

زنجیره‌ی تروما نسل‌به‌نسل کشیده می‌شود؛ آنچه نتوانسته‌ایم در خودمان حل کنیم به فرزندان‌مان منتقل می‌کنیم.


قبل از این‌که عقل بتواند جهان را بسازد، جهان است که عقل‌های ما را می‌سازد.

تروما، به‌خصوص تروماهایی که تأثیرهای عمیق دارند، جهانی پُر از درد و ترس و شک را به ما القا می‌کنند، عینکی به چشم ما می‌گذارند که هم باعث از ریخت افتادن دنیاست.

تروما عملاً چیزی است که درون شخص رخ می‌دهد. این اتفاق درونی، نتیجه‌ی رخدادهای دشوار یا آسیب‌زننده‌ای است که به‌شکل بلا بر سر فرد نازل می‌شود.

درنتیجه، مسئله خودِ رخدادها نیست. تروما اتفاقی نیست که بر شما واقع می‌شود، بلکه اتفاقی است که درون شما رخ می‌دهد.




لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد

شاید خود تروما ما را نکشد اما سکوت درباره ی آنچه تجربه کرده ایم ذره ذره روحمان را نابود میکند

در اوایل شروع کارزار آگاهی بخشی درباره ی ایدز، فعالان شعار تأثیرگذاری ساختند: «سکوت = مرگ. »سکوت درباره ی تروما هم به مرگ منتهی میشود مرگ روح.

سکوت انزوای فلاکت بار ناشی از تروما را تقویت میکند. ممکن است تصور کنیم با ساکت ماندن میتوانیم اندوه، وحشت یا خجالتمان را کنترل کنیم؛ اما به زبان آوردن مجال نوع متفاوتی از کنترل را برایمان فراهم می آورد.

احساس اینکه کسی حرفمان را میشنود و درکمان میکند فیزیولوژی مان را تغییر میدهد. توانایی به زبان آوردن احساسات پیچیده و واداشتن دیگری به درک آنها مغز لیمبیک را به کار می اندازد و لحظه ی «آهان فهمیدم را ایجاد میکند. در مقابل، سکوت و درک نکردن دیگران روح ما را می کشد.

این موضوع را با تجربه ی شخصی خودم آموخته ام
مادامی که جایی نداشتم تا بتوانم به این فکر کنم که زندانی شدن در سرداب خانه به وسیله ی پدرم بابت خطاهای سه سالگی چه حسی دارد، همواره ذهنم دغدغه ی تبعید شدگی و رها شدگی داشت تا زمانی که توانستم درباره ی حس آن پسربچه صحبت کنم.

پنهان کردن این که عمویتان در کودکی آزارتان داده باعث میشود تا مستعد واکنش به محرک ها شوید احتمالاً از هر کس و هرچیزی که حتی اندکی شما را به یاد ترومایتان بیندازد اجتناب میکنید. به علاوه ممکن است بین یکی از این دو حالت خجالت زدگی و اضطراب یا بین انفعالی و انفجاری بودن گیر کنید بدون آنکه دلیلش را بدانید.

تا وقتی مخفی کاری میکنید و روی اطلاعات سرپوش می گذارید، اساساً با خودتان در جنگید.پنهان کردن درونی ترین احساساتتان انرژی بسیار زیادی میبرد انگیزه تان برای پیگیری اهداف ارزشمند را به تحلیل میبرد و بی حوصله و خاموشتان میکند.در این حین هورمونهای استرس همچنان به ترشح ادامه میدهند و موجب سردرد، دردهای عضلانی و مشکلات گوارشی میشوند.

توانایی فرد در گفتن این جملات با صدای بلند )) به انسانهای دیگر نشانه ی آن است که بهبود ممکن است شروع شود: «به من تجاوز شد یا شوهرم لت و پارم کرد» یا «والدینم اسمش را گذاشته بودند تربیت؛ اما آزار بود» یا «از وقتی که از جنگ برگشته ام نتوانسته ام به زندگی ام برسم. »

مسئله ی اساسی این است که به خودتان اجازه دهید از دانسته هایتان باخبر باشید و آنها را به زبان بیاورید. این کار شجاعت بسیار زیادی می طلبد.داشتن چشم اندازی از وحشتتان و در میان گذاشتنش با دیگران بار دیگر این احساس را در شما ایجاد میکند که عضوی از نسل بشرید.


لطفا برای دریافت اطلاعات بیشتر و خرید دوره بازگشت به تمامیت(خویشتن)که در ۴فصل ۲۶بخشی هست
به آیدی زیر پیام دهید
‏@sprit_and_life_admin


گبور_مته نویسنده کتاب "افسانه عادی بودن پزشک مجارستانی کانادایی است. او با سابقه در خانواده درمانی علاقه خاصی به رشد و تروما زخم روانی در دوران کودکی و تأثیرات بالقوه مادام العمر آن بر بهداشت روانی و جسمی، از جمله در بیماری خود ،ایمنی ،سرطان اختلال بیش فعالی و نقص توجه اعتیاد و طیف گسترده ای از موارد دیگر دارد

به نظرم بايد كنار ترسهايمان بنشينيم
و هرچه دشوار، به صدايشان گوش بدهيم.
معمولا اين ترسهاي ما هستند كه جلوي تصميم هاي مهم زندگي را ميگيرند و مثل ابري مانع ديدن تصوير واضح پيش رو ميشوند.
ترس از شكست، ترس از تحقير، ترس از موفقيت، ترس از مسوول بودن براي زندگي، ترس از تجربه نكردن لذت...
بايد نشست و ديد هر ترسي از چه زاويه اي حرف ميزند.
قضاوت تنها در پايان اين نشست! امكان پذير است.



@Spirit_and_life

كلمات بسيار قدرتمند هستند. ميتوانند خرد ات كنند يا شفايت بدهند، ميتوانند روحي را شرمسار كنند يا سرشار. مي توانند رابطه اي را برقرار كنند يا بي قرار. مي توانند ديوار بنا كنند يا ديوارها را فرو بريزند
از كلمات بايد عاقلانه استفاده كنيم




@Spirit_and_life

يكي از ويرانگرترين نيروهاي رواني، توان خلاق استفاده نشده است...اگر كسي موهبت خلاقي داشته باشد و به دليل تنبلي يا هر دليل ديگري از آن استفاده نكند، اين موهبت رواني به سم خالص تبديل ميشود. به همين دليل است كه ما اغلب اختلالات رواني و روانپريشي ها را به عنوان بيماري "امكانهاي زيست نشده" در نظر ميگيريم.

ماري لوئي ون فرانز
ترجمه:مريم طهماسبی


@Spirit_and_life

ما فکر می کنیم که با دور نگاه داشتن خود از رنج در واقع با خود مهربان بوده ایم. حقیقت اما این است که تنها ترسان تر و سخت تر و غریبه تر می شویم. با این فاصله، خودمان را از کل هستی جدا حس می کنیم. این جدایی برای ما تبدیل به زندانی می شود که ما را در امید ها و ترسهای شخصی مان محدود می کند و سبب می شود تنها به کسانی که بسیار نزدیک مان هستند اهمیت بدهیم. جالب اینجاست که اگر هدف اصلی مان محافظت از خود در برابر ناملایمات باشد، رنج خواهیم برد. اما وقتی خود را پنهان نمی کنیم و به قلب مان اجازه شکسته شدن می دهیم، ربط و نسبت خود با تمام موجودات را کشف می کنیم و رنج کمتری خواهیم برد.


@Spirit_and_life