هر مقیاس دردی که در ذهنت هست را چشیده ام، بزرگترین آن نادانی بود،
اینگونه شد که من درد بزرگ جهل را شناختم؛آری من قبل تو میفهمم که چرا نمیفهمی ،زیرا من نفهمی ام را فهمیدم ،درد کشیدم و جنگیدم،دقیقا من دردآور ترین قسمت ذهن توام، محرکه خودبینیت ، صلاخ کننده حیوانیت



اما چه کسی حاضر به بودن است وقتی نبودن سعادت است؟
وقتی نبودن راهی است به آخرتی جاودان
وقتی نبودن، بودن را تهدید برای نبودنش میبیند
وقتی نبودن ها، بودن هارا اعدام کردند
چه بسا نبودن بهتراست از بودن،
جهل
همیشه پیروز است

پیروزی آن را هر روز و شب در کوچه وخیابان ها شعارها ،اسم ها، کتاب ها خوانده ایم خوب میدانیم که نوع بشر منفورتراز حیوانی زهراگین است،
نبودن هایتان را با هرچه بود به رخ کشیدید ،چرا که مارا تهدید برای حیوانی تان دیدید،

آه که چقدر آگاهی به جهل خویش بودن، را مستحق پرستش میکند
و شما
نبودن ها
از شما تاریخ درست شده است از ما

فقط
یک کلمه
انسانیت...