هر دو نفری که به هم نزدیک میشن،‌ یک فرهنگ تازه به وجود میاد. خیلی چیزها دو نفره میشه. لحن حرف زدن، شوخی‌ها،‌ تکه کلام‌ها. در هر نزدیکی عاطفی و احساسی، راز شیرینی وجود داره که فقط برای دو طرف عیانه، و پنهان شده در همین شوخی‌ها و تکه‌کلام‌ها. دو نفری می‌خندن، و دیگران بهت‌زده و متعجب نگاهشون می‌کنن، که اینها چی میگن، و به چی می‌خندن. کلمه‌‌های تازه به وجود میاد، و گاهی چشم‌ها بجای دهان‌ها با هم حرف می‌زنن. شبیه هم ‌میشن،‌ مثل هم پشت تلفن الو میگن، و مثل هم با بقیه احوالپرسی می‌کنن، مثل هم میخندن، مثل هم گریه میکنن، انگار دو نفر مثل هم شدن، انگار یک نفر شدن، در دو بدن…