کاش می‌توانستم مثل آدم‌های دیگر خودم را در ابتذال زندگی گم کنم. کاش یا لباس تازه یا یک محیط گرم خانوادگی و یا یک غذای مطبوع می‌توانست شادمانی را در لبخند من زنده کند. کاش رقصیدن دیگران می‌توانست مرا فریب بدهد و به صحنه‌های رقص و بی خبری و عیاشی بکشاند. کاش می‌توانستم برای کلمه موفقیت ارزشی قائل بشوم...
من در زندگی دنبال فریب تازه‌ای می‌گردم، ولی افسوس که دیگر نمی توانم خودم را گول بزنم...

✒ از نامه‌های فروغ فرخزاد به پرویز شاپور
@OfficialBook