کرگدن‌ با انتخاب تنهایی و انزوا، به سفری درونی برای کشف خود و محافظت از منابع و قلمرو خود می‌رود. این انزوا نشان‌دهنده تلاش برای یافتن تعادل بین نیاز به استقلال و ضرورت پیوندهای اجتماعی محدود است. کرگدن‌ گاهی به جمع‌های کوچک پیوسته که شاید بازتابی از این حقیقت باشد که حتی در عمق انزوا، تمایل به ارتباط و اشتراک‌گذاری تجربه‌ها با دیگران هنوز در گوشه‌ای از وجود او باقی مانده...

اما محتاط باشید که کرگدن شاخ سترگ خود را چنان فرو کرده و یا از زیر کشیده که کمتر کسی تاب آوری ماندن در کنار او را دارد...

در باورها و ناخوداگاه و عمق روان شخصیت هرکس انگاره‌ای از تایید و همراهی وجود دارد که وقتی مورد هجمه کلمات بی‌واسطه از سوی کرگدن قرار می‌گیرد دچار تنش روحی شده و احتمالا امکان نفرت‌ورزی را پدید آورده چراکه شخص یا باید دست به انکار آن‌چه درست میپنداشته بزند یا اینکه برای مراقبت از خودش از مهلکه بگریزد!