فیودور میخایلوویچ داستایفسکی(زادهٔ ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱– درگذشتهٔ ۹ فوریهٔ ۱۸۸۱) نویسندهٔ مشهور وتأثیرگذار اهل روسیه عمق و فراز جامعهٔ روسیه را تجربه کرد. شخصیتهای او در همهٔ رمانهایش با مشکلات روانشناسانه و عاطفی درگیر هستند اما مهمتر آنکه کتابهایش از آموزههای ایدئولوژیک زمان خود الهام میگرفتند.
رمانهای مشهور او جنایت و مکافات (۱۸۶۶)، ابله (۱۸۶۹)، جنزدگان (۱۸۷۲) و برادران کارامازوف (۱۸۸۰) هستند.
داستایفسکی ابتدا دربهترین مدرسهٔ خصوصی مسکو تحصیل کرد. پس ازمرگ مادرش، مجبور به ترک مدرسهٔ شبانهروزی شد و به دانشگاه فنی و مهندسی نظامی اعزام شد. ترجمههای او مانند اوژنی گرانده بالزاک چندان موفق نبودند. اولین رمان او بیچارگان بود که مورد استقبال منتقد مشهور آن زمان بلینسکی قرار گرفت. داستایفسکی به گروهی مخفی تعلق داشت هدفشان انقلاب علیه سرفداری بود بازداشت شدند.
با این بازداشت داستایفسکی وارد دنیای جدیدی شد و آنچه راقبلا در رمانها خوانده بود، از نزدیک تجربه کرد. تاثیر این دوره، پس از بازگشت او به جامعه و تلاش برای دوباره پیدا کردن خود در جایگاه نویسنده، در آثارش بروز یافت. پس از بازگشت از تبعید دهساله در سیبری با نوشتن یادداشتهای زیرزمینی مسیر تازهای را در پیش گرفت که در مرکز ایدئولوژیک آخرین رمان او (مفتش اعظم) به اوج خود میرسد.
سالهای آخر عمر او، همزمان با قتل و آشوب در روسیه بود.
داستایفسکی را (در کنار نیچه) میتوان نقطه اوج سنت رمانتیک در نظر گرفت.
📚 |
@MenuKetab