💥چگونه #یعقوب_لیث صفاری، زبان فارسی را از مرگ حتمی نجات داد؟!

◾مورخان زبانشناس به این نتیجه رسیده‌اند که یعقوب لیث صفاری قهرمان ملی همه‌ی ایرانیان، ۲۸ دسامبر سال ۸۷۵ میلادی، پیش از آن که به قصد راندن اعراب از هرات، سیستان را ترک کند، زبان پارسی را زبان رسمی همه‌ی ایرانیان اعلام داشت و تاکید کرد که منظور او همان لهجه‌ای است که در دربار ساسانیان به آن تکلم می‌شد و مکاتبات رسمی به آن صورت می‌گرفت.

◾از همان زمان، این پارسی را پارسی دری (پارسی دربار) خوانده‌اند. زبان مکاتبات و مذاکرات رسمی از سال ۶۵۲ میلادی عربی بود، زیرا اعراب حاکمان شهرها بودند و زبان دیگری نمی‌دانستند و به ایرانیانی که عربی نمی‌دانستند و سعی در یاد گرفتن آن نمی‌کردند «عجم به معنای گنگ» خطاب می‌کردند که هنوز هم این اصطلاح از میان نرفته است.

◾یعقوب لیث، در سال ۸۶۸ پس از تصرف کرمان بود که اخطار کرد اگر کسی در قلمرو او جز به فارسی سخن بگوید و بنویسد شدیدا مجازات خواهد شد.

یعقوب که رهبری بزرگ و در تاریخ ایرانیان منحصر به فرد است پس از اعلام پارسی به عنوان زبان رسمیِ قلمرو خود، ظرف دو سال هرات، بلخ، کابل و قندهار یعنی همه‌ی افغانستان امروز را که در آن زمان ایران خاوری (آریانا ـ ملک کیان) خوانده می شد از دست اعراب خارج ساخت و سال ۸۶۸ میلادی نیز کرمان و همه‌ی پارس را گرفت و به فتوحات خود ادامه داد.

◾فرق یعقوب با سایر ایرانیان استقلال‌طلب این بوده است که مطلقا حاضر به سازش و تماس با خلیفه بغداد نبود.

◾پارسی، تا ده‌ها سال پس از یعقوب لیث، عاری از واژه‌های عربی بود که بعدا به تدریج، نویسندگان و شاعران برای غنای کلام از زبان عربی واژه عاریه کردند.
◾فردوسی تلاش بسیار کرد که این واژه های خارجی را از پارسی بزداید و تاحدی هم موفق شد.

◾دزفول_شوشتر، روستای اسلام آباد، آرامگاه یعقوب لیث صفاری