یک مسئله تاریخی وجود دارد. کشورهای زیادی نیستند که سابقه امپراطوری در گذشته دارند، تعداد کشورهای کمی هستند، اما قطع به یقین ایران از جمله معدود کشورهای بزرگی است که سابقه تاریخی و طولانی مدت امپراطوری دارد. در حال حاضر برخی کشورها نظیر ترکیه به دنبال توسعه نفوذ خود هستند و می‌گویند باید به سمت احیای امپراطوری عثمانی حرکت کنیم. روسیه نیز خودش را به عنوان یک امپراطوری جدید تصور می‌کند. چین هم همین رفتار را دارد و در این زمینه با یکدیگر گفتگوهایی داریم، اما با آنهایی که به دنبال قلدری و زورگویی هستند و حق خودشان می‌دانند که دیگر کشورها را تحقیر کنند و ثروتشان را به غارت ببرند، چگونه باید برخورد کرد؟
ببینید امپراطوری‌ها زمانی سقوط کردند که ظلم کردند و حق و حقوق انسان‌ها را نادیده گرفتند و زمانی امپراطور ماندند که با مردم بر اساس انصاف و عدالت رفتار کردند. ما در تاریخ ایران می‌بینیم، کورش زمانی که امپراطوری داشت، هر جا را که فتح می‌کرد فرهنگ و ارزش‌ها و بزرگان آنجا را در سر جای خود مورد احترام قرار می‌داد. آنها را وادار نمی‌کرد که مثل خودش فکر کنند. چارچوب‌هایی بر اساس عدالت و انصاف آنجا حاکم می‌کرد تا جنگ و درگیری در منطقه رخ ندهد و تا زمانی که امپراطوری‌ها این نگاه را در حکومت داشتند، وجود داشتند، وقتی از این نگاه خارج می‌شدند، جنگ و درگیری و خونریزی و سقوط شکل می‌گرفت.
الان اگر کاری که در منطقه اتفاق می‌افتد، بازمهندسی است که توسط قدرت‌ها جهت نفوذ به خاورمیانه انجام می‌شود، به خاطر این است که ذخایر و نفت و گاز و معادن مختلفی در این منطقه وجود دارد، چرا اینها در آفریقا نمی‌جنگند و کاری به آنها ندارند؟ چون ذخایر اینجا آنجا نیست. برای اینکه به ذخایر خاورمیانه حکومت کنند و آن را غارت کنند، طبیعتا مهندسی می‌کنند که جوامعی که اینجا وجود دارد، با هم دعوا کنند، تا آنها بتوانند کار خود را انجام دهد.
هنر ما می‌تواند این باشد که تلاش کنیم حق و حقوق یکدیگر را حفظ کنیم و به هم احترام بگذاریم و اجازه ندهیم که دیگران از این اختلافات و تشدید آن سوءاستفاده کنند. این روندی است که به نوع حاکمان کشورها بر می‌گردد و نگاهشان و نحوه تعاملی که با قدرت‌های منطقه و با قدرت‌های نفوذی دارند. الان چرا روسیه و ایران را تحریم کرده‌اند؟ چون این دو کشور نمی‌خواهند زیر بار این بازی بروند. طبیعتا حداکثر فشار ممکن را می‌خواهند وارد کنند و در عین حال نمی‌توانند بگویند هدف اصلی‌شان از این فشارها چیست، به همین دلیل می‌گویند اینها تروریست هستند و ایران هراسی راه می‌اندازند. می‌گویند ایران به دنبال بمب هسته‌ای و موشک است. ما چه خطری هستیم؟ فقط می‌خواهیم آزاد بمانیم و آزاد زندگی کنیم و نمی‌خواهیم بازیچه دست کسانی باشیم که از آن سر دنیا آمده‌اند.
ما احساس می‌کنیم که کشور و منطقه را خودمان می‌توانیم اداره کنیم. ما به دنبال جنگ و خونریزی و ناآرامی نیستیم، اما آنها می‌خواهند در ذهن مردم دنیا این مسئله را تبلیغ و ایجاد کنند که ما می‌خواهیم بمب اتم درست کنیم و باعث ناامنی منطقه هستیم. ترورهای رژیم صهیونیستی و آمریکا در منطقه را جمع و با بقیه ترورها مقایسه کنند؛ اصلا قابل مقایسه نیست!
آنهایی که آدم می‌کشند، مدعی دفاع از حقوق بشر هستند و آنها که با بمب و ترور می‌میرند تروریست معرفی می‌شوند؟ زن و بچه و مریض که کشته می‌شوند، تروریست هستند؟ این چه ذهنیتی است که نمایش اینها را می‌پذیرد و باور می‌کند؟