🌺همــسر مـن🌺

388

لبخندی زد .
سمت من آمد ودستش را از هردوطرف باز کرد .

پناه بردن به آغوش او، در آن لحظه، یعنی بخشیدن اووتمام گذشتمون !!

نگاهم باتردید در قامت مردانه ش چرخید .
صدای ارام سایه در گوشم‌پیچید

_حسام بی نهایت دوستت داره
به خودت وحسام یک فرصت دوباره بده
با شنیدن این جمله قوت قلب گرفتم .

هرچند که خودم می دونستم حسام دوسم داره .

از روی کاناپه بلند شدم ومانند بچه ای به آغوشش پناه بردم .
دست حسام دور کمرم حلقه شد و من رو مثل جان شیرین به خودش فشار داد .

نگاه حسام درخشید و سایه خدارو شکری زیر گفت ولبخندی زد .

واین یعنی پایان ..
پایان جنگ‌بینمون ..
پایان جدایی و شروع دوباره ..

شروع باهم‌بودنمون ..
قلبم از خوشحالی وهیجان لرزید .
مهم‌نبود حسام بامن و دل من چه کرده بود .

مهم آن بود که من این مرد مغرور وجذاب رو بی نهایت دوست داشتم ودلم می خواست مادام که نفس می کشم کنار اون زندگی کنم .

سایه از روی مبل بلند شد و از کتابخانه خارج شد ودر رو پشت سر خودش بست .

انگار هردومون منتظر همین فرصت بودیم که فاصله ی سرمون از هم کم شد ولبامون بهم چسبید .

لب هردومون حریصانه و با ولع بوسیده می شد .

انگار که شیرینی اشتی کردنمون بود .
گوشه ی لبم رو محکم بوسید وکنار گوشم زمزمه کرد

_ دوستت دارم الاله !
لبش رو میکی زدم که صدای بمش دوباره تو گوشم پیچید .

قول می دم همه چیز رو جبران کنم الاله

ناخواسته باشنیدن این جمله ، اشک مثل سیل از گونه هام سرازیر شده بود .

لب حسام طعم شوریش رو احساس کرد که لب خودش رو جدا کرد و سرش رو بلند کرد .