برای یوسف و یوسف‌ها؛ کودکان بی‌گناهی که قربانی جمهوری اسلامی شدند

یوسف شهلی‌بر فقط ۵ سال داشت. کودکی از بلوچستان که روز سه‌شنبه ۷ اسفند، با شلیک ماموران جنایت‌پیشه جمهوری اسلامی به خودروی حاملش، جانش را گرفتند. مادرش، مریم شهلی‌بر، با گلوله‌های همان ماموران زخمی شد و فرزند دیگری که در رحم داشت، پیش از تولد، قربانی شد.

اما یوسف تنها نیست. پیش از او، گلوله‌های همین حکومت، قلب کوچک کیان پیرفلک را شکافت. نفس‌های نیکتا اسفندانی را برید. صدای خنده‌های سارینا و ابوالفضل را خاموش کرد. و حتی کودکانی را که با آرزوهای کوچک و بزرگ سوار هواپیمای اوکراینی شده بودند، در آسمان به آتش کشید.

یوسف شهلی‌بر، کیان پیرفلک، نیکتا اسفندانی، سیاوش محمودی و همه کودکان قربانی، معصومانه‌ترین چهره‌های این جنایات هستند. جرمشان چه بود؟ کودک بودن؟ خندیدن؟ زندگی کردن؟

رژیمی که از صدای خنده کودکان می‌ترسد، از آغوش مادران وحشت دارد، از معصومیت چشم‌های یک کودک ۵ ساله می‌هراسد، و از «زندگی» انتقام می‌گیرد، برای همیشه در تاریخ به نام «کودک‌کش» شناخته خواهد شد.

ما فراموش نمی‌کنیم. تاریخ فراموش نمی‌کند. جنایات جمهوری اسلامی، پرونده‌ای سنگین و سیاه در حافظه جمعی مردم ایران است. روز حساب خواهد رسید. روزی که دیگر هیچ کودکی قربانی تیر ماموران نخواهد شد، روزی که مادران ایران به جای بوسیدن سنگ مزار، دستان کودکان‌شان را در دست خواهند گرفت. آن روز، روز آزادی ماست.

یوسف عزیز، تو و کیان و نیکتا و همه کودکان این خاک، انگیزه‌بخش مبارزه ما هستید.
ما نام شما را به یاد خواهیم داشت.
نامتان را تکرار خواهیم کرد.
و برای روزی که عدالت واقعی در این سرزمین جاری شود، خواهیم جنگید.

یاد یوسف شهلی‌بر، همه کودکان جان‌باخته و همه مظلومان راه آزادی، گرامی باد.
تا آن روز که خون هیچ کودکی بر زمین نریزد، ما ایستاده‌ایم.

رضا محمدحسینی/ زندان قزل‌حصار/ ۱۵ اسفند ۱۴۰۳