نشریه سینمایی کوفیلم

‍ 🔰 نگاهی به فیلم "مرد سگی"

🎥 "لوک بسون" از روزهای خوب‌اش فاصله گرفته و آثارش دیگر تماشایی نیست و آن ویژگی‌های خوب سابق‌اش را ندارد، ویژگی‌هایی مانند داستان پردازی و بازی‌های خوب و فیلم‌نامه‌ی درست و حسابی.
"بسون" در مرد سگی می‌خواهد همان "بسون" سابق باشد اما انگار زورش را ندارد و قدرتش کم شده، در نوع تدوین و بازی‌ها و موسیقی تلاشِ "بسون" کاملا مشخص است اما جمیع تمامی اینها اثربخش نیستند و در این سال‌ها که سینما پیشرفت چشمگیری داشته فیلم‌ساز در حال و هوای سابق مانده و با سینمای روز جلو نیامده.
داستان "مرد سگی" داستانِ ساده‌ی دوستی یک پسربچه با تعدادی سگ است که این دوستی تا بزرگسالی او ادامه پیدا کرده و به سبب همین اتفاق از سگ‌ها برای مقاصد شومش استفاده می‌کند. البته فیلم‌ساز سمت او ایستاده و کارهای او را توجیه می‌کند و به او حق می‌دهد، و این حق دادن را به مخاطب هم تحمیل می‌کند.
فیلم جوری است که هر لحظه منتظر یک اتفاق مهیج یا یک پیچش داستانی هستیم اما تا اواسط‌اش که می‌رویم متوجه می‌شویم از این خبرها نیست و فیلم‌ساز فقط فرم فیلم را اینگونه چیده که گول‌زننده باشد و در محتوا خبری نیست، محتوای فیلم ساده است و تا انتها هم ساده پیش می‌رود و پایان‌بندی هم مانند کلیت اثر تحمیلی است.
در کل فیلم "مرد سگی" فیلمی است ضعیف و یکبار مصرف که فقط نام کارگردانش باعث می‌شود فیلم را تحمل کنیم.
📽️ Dogman (2023)
✍️ محمد زندی

#Review
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم

‍ 🔰 نگاهی به "مانونِ" "کلوزو"
⚠️ هشدار اسپویل

🎥 "کی‌رکگور" گفته است: عشق ورزیدن، تلاشی‌ست برای آن‌که هیچ‌گاه نتوان محق بود. "کلوزو" نیز به‌نظر می‌رسد هنگام ساختن فیلم نیم‌نگاهی به این سخن داشته است. رابرت، که "میشل اوکلر" باشد– بازیگری که در نقش‌های فرعی، کنار "دلون" و "گابن" بازی‌های بسیار شایسته‌ای را ارائه کرده است، در این فیلم در نقش اصلی می‌درخشد– شخصیتی‌ست که محل تجلی این سخن "کی‌رکگور" واقع شده است. فیلم پر از رنج است، رنج‌هایی نه طبیعی بلکه انسانی. رنج‌هایی که از انسان‌ها نشأت می‌گیرد و به انسان‌ها نیز آسیب می‌رساند. از نظرگاه "کلوزو" می‌توان فهمید عشق شاید سعادت نباشد، اما در دنیایی سراسر شر، که جنگ، فقر، پول، مد و هوس را شامل می‌شود، بهترین و زیباترین راه است. اما عشقی بسیار حقیقی نیاز است، عشقی که خود را در آن محق ندانیم و با معشوق بسیار بسازیم. ناسزاها را نه در مواجهه با آزارهایی که از او می‌بینیم بلکه در مواقع کم‌همتی به خود بگوییم. کارگردان برای این عشق سرنوشتی شوم متصور است: جنون. اما جنونی بسیار شایسته و زیبا. نکته‌ی دیگر نیز جبر است، کارگردان از شروع فیلم بر جبر تأکید می‌ورزد. وقتی سرنوشت شوم دختر را می‌بینیم، امیدی باقی نمی‌ماند. سعی و تلاشی هم برای تغییر شرایط رخ نمی‌دهد، مگر با عشق. اما جبر "کلوزو" جبری مطلق نیست، چرا که با عشق و هوس شکسته می‌شود. دو عنصر که در فیلم و در زندگی واقعی هم نقطه‌ی مقابل یکدیگر قرار می‌گیرند.
📽 Manon (1949)
✍️ امیرحسین یاسینی

#Review
➖➖➖➖➖➖➖➖
zil.ink/CooFilm | کوفیلم