❤️ حکمت از بودا ☸️

• جملات تاکیدی عشق به خود و رهایی :
1- من لیاقت این رو دارم که در صلح و آرامش باشم.
2- کینه فقط خود منو آزار میده پس لازمه ازش رها بشم.
3- من آینده ای روشن و زیبا برای خودم خلق میکنم و میسازم.
4- من همه احساسات منفی رو رها میکنم و خوبی ها رو انتخاب می‌کنم.
5- من کینه های عمیق خودمو آزاد میکنم تا باعث رهایی خودم و قدرت هام بشم.
6- من امید و احساسات خوب رو در زندگی خود انتخاب می‌کنم.
7- من هیچ نیازی برای تایید و پذیرش دیگران ندارم.
8- من همه آنچه منو از احساسات خوب دور میکنن رو رها میکنم.
9- من میتونم احساسات خودم رو کنترل کنم.
10- با رهایی به سمت خواسته هام نزدیکتر میشم.

محبتی که از مرز گونه‌ها فراتر نرود، سراب عطوفت است، نه حقیقت آن. کسی که در نگاه معصوم یک حیوان ناتوان از دیدن ارزشی برای محبت است، در ژرفای وجود خود نیز گنجایشی برای مهر واقعی به انسان‌ها ندارد. او محبت را نه جوهری درونی، بلکه معامله‌ای سوداگرانه می‌بیند، مشروط به پاسخ، مقید به منفعت. اما مهر، اگر حقیقی باشد، بی‌قید است، بی‌مرز است، و نخستین محک آن، نحوه‌ی رفتار با آنان است که هیچ قدرتی برای تلافی یا تمجید ندارند. انسانی که در برابر یک حیوان، که نه تملق می‌داند و نه انتقام، به خشونت یا بی‌تفاوتی دچار می‌شود، همان زهر را در روابط انسانی‌اش نیز جاری خواهد کرد ، تنها با نقابی لطیف‌تر.

- روح کهن

با افکار شیطانی مستقیماً مبارزه کنید تا آنها را نابود کنید.
مدیتیشن در ابتدا تلاشی دائمی برای بیرون کشیدن ذهن هر زمان که از موضوع مدیتیشن دور شد، خواهد بود. به نظر می رسد که تمرکز توجه روی یک موضوع انتخابی برای بیش از چند ثانیه غیرممکن است. با این حال، با تمرین مداوم، فرد مهارت های خود را بهبود می بخشد تا زمانی که بتواند ذهن خود را به طور پیوسته و آرام بر روی موضوع انتخابی برای دوره های طولانی تر متمرکز کند. سپس تمرین جالب تر، مفیدتر و همچنین کمتر خسته کننده می شود. در نهایت، تلاش های فرد به یگانگی ذهن، سامادی، ختم می شود.

مراقبه‌گر با دستیابی به ذهن یک‌سویه، این ذهن پاک، پایدار و شفاف را به سمت تفکر در درون خود هدایت می‌کند. این نشان دهنده آغاز ویپاسانا-باوانا، توسعه مدیتیشن بینش است. مراقبه کننده به دقت ترکیب خود را از "پنج مجموعه" بررسی می کند. او بدن یا فرم را متشکل از کیفیت های فیزیکی در حال تغییر می بیند، در حالی که خود ذهن متشکل از عوامل ذهنی گذرا است: احساس، ادراک، اشکال ذهنی (نیات، عواطف، افکار، امیال و غیره). ) و آگاهی. او همه اینها را در وابستگی متقابل می بیند، همه را در یک جریان می بیند. هیچ روح ابدی یا چیزی ماندگار و ماندگار در آنها وجود ندارد که بتوان آن را «من» نامید. به عنوان بی ثباتی، نارضایتی و غیر خود ماهیت این پنج مجموعه، 1. شکل/ماده، 2. احساس/آنچه احساس می کنید، 3. ادراک،
4. تشکل های ذهنی، 5. آگاهی، آشکار می شود، او متوجه می شود که هیچ چیز شرطی ارزش چسبیدن به آن را ندارد. زیرا هر چیزی که مشروط است زودگذر است و نمی توانی شادی پایدار را در زودگذر بیابی. این حکمت سومین و آخرین مرحله در هشتمین راه شریف است.

همانطور که خرد رشد می کند، جهل در همه اشکال و سایه های آن متوقف می شود. ولع / دلبستگی و کاما (که به معنای عمل است. صرفاً قانون علت و معلول، اعمال سالم اثرات مفیدی دارند، اعمال ناسالم اثرات ناخوشایندی دارند. همانطور که بکارید، درو خواهید کرد.) اینها دو سوخت شعله هستند. شعله خاموش شده و سوخت جدیدی عرضه نمی شود. بنابراین شعله هستی در اثر کمبود سوخت می سوزد. وقتی چنین فرد موفقی می میرد، در هیچ قلمرو ممکنی دوباره متولد نمی شود. او به نیبانا، بی مرگ رسیده است. ☸

ذهن در بودیسم جایگاه برجسته ای را اشغال می کند زیرا هر چیزی که شخص می گوید یا انجام می دهد ابتدا به عنوان یک فکر در ذهن ایجاد می شود. داشتن ذهن ورزیده در واقع یک گنج است. هنگامی که انسان ذهن خود را تربیت کرد، به درون روی آورد تا ذهن خود را بررسی و تطهیر کند، در آنجا انبار وسیعی از شادی پیدا می کند. خوشبختی واقعی کیفیتی از ذهن است که باید آن را در ذهن جستجو کرد و یافت. بودا تعلیم داد که عدم دلبستگی به لذت های دنیوی شادی بزرگتر از لذت بردن از لذت های دنیوی است. نیبانا بالاترین سعادت است، سعادت رهایی از رنج و تولد مکرر، و این سعادت تنها با رهایی ذهن از آلودگی ها به دست می آید.

جهان گمراه غیر از این می اندیشد. به گفته وی، لذت بردن از لذت های نفسانی تنها سعادت واقعی است. اما فراموش می کند که سعادت نفسانی تنها از ارضای میل به دست می آید و در نهایت این سعادت پس از به دست آمدن شیء مورد نظر خاموش می شود. افزایش این امیال ارضا کننده، لذت نفسانی را دائمی نمی کند، زیرا در این گذر هرگز راضی کننده ماندگاری وجود ندارد. جست‌وجوی لذت‌های نفسانی تنها به بی‌قراری و نارضایتی ختم می‌شود.

هدف فرهنگ ذهنی بودایی کسب دانش شهودی مستقیم از ماهیت واقعی هستی از طریق آموزش سیستماتیک ذهن از طریق مراقبه است. این عمل جدا می شود و در نتیجه ذهن را از توهمات خود رها می کند. مراقبه ذهن را از چیزهای دردناک دنیا به حالت عالی رهایی یعنی نیبانا هدایت می کند. علت اصلی تولد دوباره و رنج، ناآگاهی از ماهیت واقعی زندگی است. آنچه زودگذر، ناراضی و پوچ است را مایه سعادت واقعی و ضروری می دانیم. این توهم میل به چیزهای بیشتر را حفظ می کند و منجر به انباشت کاما می شود. مدیتیشن به گونه ای طراحی شده است که گام به گام به نابودی این توهمات و در نتیجه رهایی از چنگال ولع می انجامد.

دو نوع مراقبه در بودیسم به رسمیت شناخته شده است: توسعه آرامش (ساماتا-باوانا) که بر تمرکز تأکید دارد و توسعه بینش (ویپاسانا-بهاوانا) که بر خرد تأکید دارد. این دو نوع مراقبه به ترتیب با گروه دوم و سوم راه نجیب هشتگانه، گروه تمرکز و گروه خرد مطابقت دارند. تمركز به معناي يك نكته بودن ذهن، توانايي تثبيت ذهن بر روي يك شي واحد به استثناي هر چيز ديگري است. تمرکز به خودی خود یک هدف نیست، بلکه باید در درجه اول توسعه یابد زیرا اساس خرد است، توانایی دیدن چیزها دقیقاً همانطور که هستند. این حکمتی است که ذهن را از اسارت می رهاند.

تربیت ذهن به هیچ وجه آسان نیست، زیرا ذهن از دیرباز به جریان در مجاری طمع، نفرت و توهم عادت داشته است. در طول اعصار، ما از لذت‌های نفسانی لذت برده‌ایم، از خشم خشمگین شده‌ایم، در اخم قرار گرفته‌ایم، از بی‌قراری برانگیخته شده‌ایم، و از تردید متزلزل شده‌ایم. ترک چنین عاداتی واقعا سخت است. علاوه بر این، طبیعت ذهن آموزش ندیده این است که از یک ایده به ایده دیگر سرگردان باشد. بنابراین وقتی مدیتیشن کننده برای شروع تمرین می نشیند، ممکن است افکار عجیبی در ذهن او به رقص درآید. برای غلبه بر این اختلالات، بودا پنج راه را برای از بین بردن افکار مزاحم آموزش داد:

ایجاد یک فکر خوب در مقابل افکار منحرف کننده. به عنوان مثال، افکار محبت آمیز ایجاد کنید تا افکار نفرت انگیز را بیرون کنید.
به عواقب بد افکار منحرف کننده فکر کنید. برای مثال، کینه توزی یا عصبانیت ممکن است به تبادل کلمات یا ضربات، درگیری یا چیزی بدتر منجر شود.
ذهن را از افکار مزاحم دور کنید و آن را روی ایده های مفید یا فعالیت های مفید متمرکز کنید.
علت فکر شیطانی که به وجود آمد را ردیابی کنید و بررسی کنید که آیا هدف مفیدی دارد یا خیر.

این تمرکز بر تنفس درون و برون، اگر پرورش داده شود و توسعه یابد، چیزی صلح‌آمیز و عالی است، به خودی خود چیزی کامل و همچنین شیوه‌ای خوشایند برای زندگی.

بیشتر از آن، افکار شیطانی را که به وجود آمده اند دفع می کند و آنها را در یک لحظه ناپدید می کند.

درست مثل زمانی که در آخرین ماه از فصل گرما، گرد و غبار و خاک بلند می شود و ناگهان باران شدیدی آن را فرو می ریزد و در یک لحظه آن را می نشیند.

- بودا

با دیدن یک شکل با چشم، استشمام بو با بینی، چشیدن طعم با زبان، لمس بدن یا شناخت یک فکر با ذهن، مجذوب ظاهر کلی یا جزئیات آن نمی شود.
زیرا اگر کسی با اندام های حسی کنترل نشده زندگی می کرد، جاذبه، دافعه و حالات بد ذهنی غیر ماهر رشد می کرد.
بنابراین، انسان اندام های حسی را کنترل می کند و با داشتن این کنترل نجیب اندام های حسی، شادی یک حالت تزلزل ناپذیر را تجربه می کند.

=== 🍀 🌸 🌺 ===

«این پنج رشته لذت حسی وجود دارد. کدام پنج؟

اشکال مادی قابل تشخیص با چشم، دلپذیر، پسندیده، فریبنده، مرتبط با لذت های نفسانی، فریبنده.
صداهای قابل شناخت با گوش، بوهای قابل شناخت با بینی، مزه ها با زبان، و لمس های قابل شناخت با بدن، همگی خوشایند، دلپذیر، پسندیده، فریبنده، مرتبط با لذت های نفسانی، جذاب. اینها پنج رشته لذت حسی هستند.

هر شادی یا لذتی که در نتیجه این پنج رشته لذت حسی ایجاد شود، به آن شادی حس لذت می گویند. این یک شادی معمولی است، شادی یک فرد معمولی، یک شادی حقیر. نباید آن را دنبال کرد، توسعه داد یا تاکید کرد. من می گویم، این خوشحالی است که از آن بترسی.»

«کسی که قصد رشد فکر عالی را دارد، باید هر از گاهی به پنج چیز توجه کند. چه پنج چیز؟ اگر در حین توجه به چیزی، افکار غیر ماهرانه شیطانی همراه با حرص، نفرت و هذیان ظاهر شود، باید به جای آن به چیزی که ماهرانه است توجه کرد. آنگاه این افکار غیر ماهرانه شیطانی فروکش می کند و ذهن یکنواخت، متمرکز و آرام می شود.
درست مثل این است که یک نجار یا شاگردش ممکن است یک گیره بزرگ را با یک میخ کوچک بکشد، بیرون کند.

اگر در حین رسیدگی به چیزی که ماهرانه است، باز هم افکار غیر ماهرانه شیطانی همراه با طمع، نفرت و توهم به وجود بیاید، باید در معایب آن افکار تأمل کرد و فکر کرد: «به راستی که این افکار غیر ماهرانه، قابل سرزنش و موجب رنج هستند.» آنگاه آن افکار شیطانی و غیر ماهرانه آرام و فرعی خواهند بود متمرکز شده است. مثل این است که مرد یا زن جوان خوش پوشی که لاشه مار، سگ یا انسان به گردن آویزان شود، دفع می شود، شرمنده و منزجر می شود.

اما اگر در حین تأمل در مضرات این افکار، افکار غیر ماهرانه شیطانی همراه با حرص و کینه و فریب همچنان پدید آید، باید آنها را فراموش کرد، به آنها توجه نکرد. سپس آن افکار شیطانی و غیر ماهرانه فروکش می کند و ذهن ثابت، آرام، یک نقطه و متمرکز می شود.
مثل این است که انسان بینا چشمان خود را ببندد یا روی برگرداند تا چیزی را نبیند.

اما اگر در حین تلاش برای فراموش کردن و توجه به آن افکار، افکار غیر ماهرانه شیطانی مرتبط با حرص، نفرت و توهم همچنان به وجود می آیند، باید به آنها اجازه داد تا آرام شوند. سپس آن افکار شیطانی و غیر ماهرانه فروکش می کند و ذهن ثابت، آرام، یک نقطه و متمرکز می شود.
درست مثل این است که مردی که دلیلی برای دویدن پیدا نمی کند راه می رود. سپس هیچ دلیلی برای راه رفتن پیدا نمی کند، می ایستد. سپس هیچ دلیلی برای ایستادن پیدا نمی کند، می نشیند. سپس هیچ دلیلی برای نشستن پیدا نمی کند، دراز می کشد. بنابراین او از یک وضعیت سخت به یک حالت آرام تر می رود.

ولى اگر در حالى كه اجازه مى‏دهد آن افكار فرو نشينند، باز هم افكار نارواى ناپسند همراه با حرص و نفرت و هذيان به وجود مى‏آيند، با دندانهاى فشرده و زبان به كام فشردن، بايد ذهن را مهار كرد، تحت سلطه و سركوب كرد. سپس آن افکار شیطانی و غیر ماهرانه فروکش می کند و ذهن ثابت، آرام، یک نقطه و متمرکز می شود. مثل این است که یک مرد قوی باید با گرفتن سر و شانه های ضعیفتر را نگه دارد.
کسی که این کارها را انجام می دهد، استاد راه های فکر نامیده می شود. فکری که می خواهد فکر کند، فکر می کند; فکری که نمی خواهد فکر کند، فکر نمی کند. او ولع را قطع کرده، بند و بند را برداشته، بر غرور چیره شده و به رنج پایان داده است.»

- بودا ☸

بودیزم یا بودیسم به فرقه‌های مختلفی تقسیم شده است که هر کدام ویژگی‌ها و آموزه‌های خاص خود را دارند. مهم‌ترین فرقه‌های بودیسم را به طور ساده و مفصل توضیح می‌دهم:

1. تراوادا (Theravada)
- معنی نام: "راه اهل باستان"
- موقعیت جغرافیایی: عمدتاً در کشورهای جنوب شرقی آسیا مانند تایلند، برمه (میانمار)، سری‌لانکا و لائوس.
- ویژگی‌ها:
- بر اساس متون پالی (Pali Canon) که شامل سخنان بودا است، تأسیس شده است.
- تأکید بر فردیت و تلاش شخصی برای رسیدن به نروانا (آزادی از چرخه تولد و مرگ).
- پیروان این فرقه معمولاً راهبان هستند که زندگی ساده‌ای را انتخاب می‌کنند.
- آموزه‌ها شامل چهار حقیقت نیکو (Four Noble Truths) و هشت‌گانه راه درست (Noble Eightfold Path) هستند.

2. ماهایانا (Mahayana)
- معنی نام: "راه بزرگ"
- موقعیت جغرافیایی: بیشتر در کشورهای شرق آسیا مانند چین، ژاپن، کره و تبت.
- ویژگی‌ها:
- بر روی مفهوم بُودیشَتوا (Bodhisattva) تأکید دارد؛ افرادی که تصمیم می‌گیرند تا دیگران را به روشنایی هدایت کنند قبل از اینکه خودشان نروانا را تجربه کنند.
- متون مقدس بیشتری نسبت به تراوادا دارد، مانند سوتراهای مختلف.
- تنوع زیادی در شیوه‌های عبادت و مراسم دارد.

3. ودانتای بودایی (Vajrayana)
- معنی نام: "راه الماس" یا "راه تند"
- موقعیت جغرافیایی: عمدتاً در تبت، بوتان و بخش‌هایی از نپال.
- ویژگی‌ها:
- ترکیبی از آموزه‌های ماهایانا با عناصر عرفانی و طریقت‌های خاص.
- استفاده از مانتراها، مدیتیشن‌های خاص، نمادها و آیین‌های پیچیده.
- تأکید بر تجارب مستقیم روحانی و روش‌هایی برای تسریع در رسیدن به روشنایی.

4. زن بودیسم (Zen Buddhism)
- معنی نام: "مدیتیشن"
- موقعیت جغرافیایی: بیشتر در ژاپن، چین (به عنوان چان)، کره و برخی نقاط غربی.
- ویژگی‌ها:
- تمرکز بر مدیتیشن زهدانه (Zazen) به عنوان راه اصلی برای دستیابی به روشنایی.
- تأکید بر تجربه مستقیم واقعیت بدون وابستگی به متون یا نظریات فلسفی پیچیده.
- استفاده از کُنش‌ها یا معماهای منطقی برای تحریک تفکر عمیق.

نتیجه‌گیری
هر یک از این فرقه‌ها با وجود اشتراکات بنیادی در اصول اولیه بودیسم، رویکردها، آیین‌ها و تمرکزهای متفاوتی دارند. این تنوع باعث شده است که بودیسم بتواند خود را با فرهنگ‌ها و جوامع مختلف سازگار کند.

بودیزم یکی از ادیان و فلسفه‌های بزرگ جهان است که در قرن ششم قبل از میلاد توسط سیدارتا گوتاما، معروف به بودا، تأسیس شد. این مکتب فکری و معنوی دارای ویژگی‌ها و عجایب خاصی است که آن را از دیگر ادیان متمایز می‌کند. در ادامه به برخی از این عجایب اشاره می‌کنم:

1. آزادی از رنج: یکی از اصول اساسی بودیسم، مفهوم "نیکا" (درد) و راه‌های رهایی از آن است. بودا آموزش می‌دهد که با درک حقیقت و پیروی از "هشت‌گانه" (مسیر نیکو) می‌توان به آزادی دست یافت.

2. عدم اعتقاد به خدا: برخلاف بسیاری از ادیان دیگر، بودیسم به وجود یک خالق مطلق اعتقاد ندارد. تمرکز بر روی خود فرد و تجربه‌های شخصی اوست.

3. کارما و تناسخ: مفهوم کارما (عمل) و تناسخ (تولد دوباره) در بودیسم بسیار مهم است. اعمال خوب یا بد فرد تأثیر مستقیم بر زندگی‌های آینده او دارد.

4. مدیتیشن: مدیتیشن یکی از ابزارهای اصلی برای رسیدن به روشنایی (نیروانا) در بودیسم است. این عمل به فرد کمک می‌کند تا ذهن خود را آرام کند و به شناخت عمیق‌تری از خود برسد.

5. تنوع فرقه‌ها: بودیسم شامل چندین فرقه مختلف مانند تِرَوادا، ماهایانا و ودروانا است که هر کدام آموزه‌ها و شیوه‌های خاص خود را دارند.

6. احترام به زندگی: اصول عدم آسیب رساندن به موجودات زنده (اهیمسا) یکی از ارزش‌های کلیدی در بودیسم است که باعث ایجاد فرهنگی با احترام عمیق نسبت به طبیعت و حیوانات شده است.

7. تأکید بر تجربه شخصی: در بودیسم، تأکید زیادی بر تجربه شخصی فرد وجود دارد؛ یعنی هر کس باید خودش حقیقت را کشف کند و نیازی نیست که صرفاً بر اساس آموزه‌های دیگران عمل کند.

این ویژگی‌ها تنها بخشی از جذابیت‌ها و عجایب بودیسم هستند که باعث شده‌اند این دین همچنان مورد توجه بسیاری قرار گیرد.