در ادامه بررسی های فیلم های فجر تحلیل فیلم صیاد را از قلم آقای بهنام بالغی می خوانیم:
«به نام آن‌که جان را فکرت آموخت»
🔺میانه‌ی بهمن ماه هر سال توأم با یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌های فرهنگی کشور است؛ جشنواره‌ی فیلم فجر که بزرگ‌ترین آوردگاه سینمایی‌های کشور در داخل است.
آن‌طور که پیش از جشنواره به گوش می‌رسید، فجر ۴۳ با دست پُرتری نسبت به چند سال اخیر به میدان می‌آمد.
🔸اولین فیلمی که در جشنواره به تماشایش نشستم، صیاد بود. ساخته‌ی جواد افشار که بنا بود روایتی از حضور شهید صیاد شیرازی در غائله‌های غرب کشور را به مخاطب نشان دهد، دست بر سوژه‌ی بِکر و بزرگی گذاشته بود.
هر چند موضوع بِکر و محتوای غنی‌ای، انتخاب گردیده بود، اما سازنده‌ی فیلم از پس پرداخت درست و قابل اعتنای این داستان برنیامده است.
دیالوگ‌های سطح پایین، کارگردانی ضعیف و بازی فاقد انتقال حس پنهان نقش‌ها توسط بازیگران، مهم‌ترین نقاط قابل نقد تنها فیلم مربوط به صیاد شیرازی است.
فیلمی که می‌توانست از غنای موضوع، داستانی شاهکار را برای مخاطب روایت کند، تبدیل شده است به یک اثر متوسط رو به پایین!
علی سرابی نقش اول فیلم و بازیگر نقش صیاد شیرازی، فرای این‌که گریم متناسبی با چهره‌ی شهید صیاد دارد، اما بازی‌اش آن احساس و معنای پنهان در داستان را به مخاطب منتقل نمی‌کرد تا او را هم‌گام خود تا انتهای فیلم بکشاند.
برخی دیگر از بازیگران هم که مکمل‌های او در روایت داستان هستند و ایفاگر نقش‌های محسن رضایی، بنی‌صدر، همسر شهید صیاد، حسن باقری و تعدادی دیگر از فرماندهان نظامی هستند، نیز نتوانسته‌اند به خوبی از پس نقش‌آفرینی در این اثر بربیایند.
از نکات قابل تحسین فیلم، نوآوری استفاده از هوش مصنوعی در صدای شهید صیاد و محسن رضایی بود.
ته‌مایه‌های طنز فیلم هم جالب است و خنده بر لب‌آور اما حتما که مقصود اصلی این فیلم نبوده و نباید هم که باشد.
پیش از این توقع داشتم صیاد از بهترین‌های جشنواره‌ی امسال باشد اما آن را فیلمی معمولی و دچار ضعف در فیلم‌نامه‌نویسی، کارگردانی و نقش‌آفرینی می‌دانم.
🔰صد حیف از این سوژه که جای‌اش در آثار سینمایی ایران خالی بود و حال با چنین اثر غیر قابل دفاعی به روی پرده آمده است.
#فیلم_فجر
📎 سروش‌پلاس | تلگرام
«به نام آن‌که جان را فکرت آموخت»
🔺میانه‌ی بهمن ماه هر سال توأم با یکی از بزرگ‌ترین جشنواره‌های فرهنگی کشور است؛ جشنواره‌ی فیلم فجر که بزرگ‌ترین آوردگاه سینمایی‌های کشور در داخل است.
آن‌طور که پیش از جشنواره به گوش می‌رسید، فجر ۴۳ با دست پُرتری نسبت به چند سال اخیر به میدان می‌آمد.
🔸اولین فیلمی که در جشنواره به تماشایش نشستم، صیاد بود. ساخته‌ی جواد افشار که بنا بود روایتی از حضور شهید صیاد شیرازی در غائله‌های غرب کشور را به مخاطب نشان دهد، دست بر سوژه‌ی بِکر و بزرگی گذاشته بود.
هر چند موضوع بِکر و محتوای غنی‌ای، انتخاب گردیده بود، اما سازنده‌ی فیلم از پس پرداخت درست و قابل اعتنای این داستان برنیامده است.
دیالوگ‌های سطح پایین، کارگردانی ضعیف و بازی فاقد انتقال حس پنهان نقش‌ها توسط بازیگران، مهم‌ترین نقاط قابل نقد تنها فیلم مربوط به صیاد شیرازی است.
فیلمی که می‌توانست از غنای موضوع، داستانی شاهکار را برای مخاطب روایت کند، تبدیل شده است به یک اثر متوسط رو به پایین!
علی سرابی نقش اول فیلم و بازیگر نقش صیاد شیرازی، فرای این‌که گریم متناسبی با چهره‌ی شهید صیاد دارد، اما بازی‌اش آن احساس و معنای پنهان در داستان را به مخاطب منتقل نمی‌کرد تا او را هم‌گام خود تا انتهای فیلم بکشاند.
برخی دیگر از بازیگران هم که مکمل‌های او در روایت داستان هستند و ایفاگر نقش‌های محسن رضایی، بنی‌صدر، همسر شهید صیاد، حسن باقری و تعدادی دیگر از فرماندهان نظامی هستند، نیز نتوانسته‌اند به خوبی از پس نقش‌آفرینی در این اثر بربیایند.
از نکات قابل تحسین فیلم، نوآوری استفاده از هوش مصنوعی در صدای شهید صیاد و محسن رضایی بود.
ته‌مایه‌های طنز فیلم هم جالب است و خنده بر لب‌آور اما حتما که مقصود اصلی این فیلم نبوده و نباید هم که باشد.
پیش از این توقع داشتم صیاد از بهترین‌های جشنواره‌ی امسال باشد اما آن را فیلمی معمولی و دچار ضعف در فیلم‌نامه‌نویسی، کارگردانی و نقش‌آفرینی می‌دانم.
🔰صد حیف از این سوژه که جای‌اش در آثار سینمایی ایران خالی بود و حال با چنین اثر غیر قابل دفاعی به روی پرده آمده است.
#فیلم_فجر
📎 سروش‌پلاس | تلگرام