مردم، فقط یک لحظه به فکر تو هستند و بعد، همه میروند دنبال کار و زندگی و گرفتاریهای خود. این امری است طبیعی، مگر خود او غیر از آن بود؟ چقدر دلش میخواست که در اتاق باز شود، یک نفر تو بیاید و به درد دل او گوش کند و او بتواند به دل راحت در مقابلش اشک بریزد.
- درخت تلخ